هوش اخلاقي با احساسات و عقل گره خورده و رفتارهای اخلاقي به احساسات یكپارچه، شهود و استدلال وابسته است. هوش اخلاقي به معني توجه به زندگي و طبيعت، رفاه اقتصادی و اجتماعي، ارتباطات آزاد و صادقانه و حقوق شهروندی است و به این حقيقت اشاره دارد که ما به صورت ذاتي، اخلاقي یا غير اخلاقي متولد نمي شویم؛ بلكه کسب مي کنيم که چگونه خوب باشيم. یادگيری برای خوب بودن شامل ارتباطات، بازخورد، جامعه پذیری و آموزش است که هرگز پایان پذیر نيست. آنچه که ما برای انجام کارهای درست به آن نياز داریم، همان هوش اخلاقي است که با استفاده از آن به یادگيری عمل هوشمندانه و دستيابي به عمل خوب نزدیک مي شویم، در هر بخش از زندگي به بهترین اطلاعات قابل دسترس مي رسيم، خطرات را به حداقل مي رسانيم و نسبت به پيامدهای آن خوشبين هستيم. افراد با هوش اخلاقي بالا کار درست را انجام مي دهند، اعمال آنها پيوسته با ارزشها و عقایدشان هماهنگ است، عملكرد بالایي دارند و هميشه کارها را با اصول اخلاقي پيوند مي دهند. از طرف دیگر به کارگيری شيوه های گوناگوني مثل شعرخواني، تكميل جملات ناتمام، نقاشي و انجام تكليف و پژوهش با همكاری خانواده موجب جذب دانش آموزان با سلایق گوناگون به این مداخله شده، منجر به ایجاد فرصت برای تعميق و تفكر در مورد مفاهيم آموزشي مي شود و همچنين کاربرد آن را در عمل تسهيل مي کند. احتمالاً آموزش مهارت مسئوليت پذیری مي تواند به کودکان آموزش دهد تا در مقابل عملكرد خود پاسخگو بوده و در قبال اهداف و ارزشهای خود و همين طور خانواده و جامعه، پاسخگو بوده و مسئوليت رفتارهای خود را بشناسند. آموزش مهارت تواضع و فروتني مبتني بر آموزه های اسلامي نيز مي تواند به کودکان یاری برساند تا بتوانند در ارتباط با همسالان، اعضای خانواده و جامعه، مهرباني و تواضع و فروتني بيشتری از خود نشان دهند و به این ترتيب سطوح مهرباني در آنها بهبود یابد. همچنين به نظر مي رسد آموزش توکل بر تاب آوری آنان در موقعيت هایي که تحت فشار هستند یا استرس و مشكلات گوناگوني را تجربه مي کنند، اثر داشته تا بر خدا توکل کرده و با در نظر گرفتن اینكه مي توانند از او در تمام مشكلات سخت کمک بگيرند، مسائل و مشكلات خود را بهتر تحمل کنند و بردباری و صبر بيشتری نشان دهند.