پلاکتها یا ترومبوسیت ها، سلولهای کوچك دیسكي شكل با قطر حدود دو تا چهار میكرون و متوسط حجم ۱۱-۷ فمتولیتر هستند که تعداد طبیعي آنها ۱۵۰ تا ۴۵۰ هزار در هر میكرولیتر خون است. پلاکتها بعد از تولید، ابتدا وارد طحال مي شوند و حداقل دو روز در آنجا مي مانند تا کاملا آماده شوند. سپس، یا وارد گردش خون محیطي مي شوند یا در ذخیرة پلاکتي طحال باقي مي مانند.  عملكرد فیزیولوژیك اصلي پلاکتها تشكیل پلاگ هموستاتیك است که برای حفظ یكپارچگي عروقي و پیشگیری از خون ریزی ضروری است. پلاکت به عنوان یك شبه سلول که غیر از هسته همة ویژگيهای سلول سالم را دارد، عامل پویایي است که مي تواند به محرکهای مختلف محیطي ازجمله دمای بدن، غلظت خون و استرس ناشي از انواع مختلف فعالیت بدني واکنش نشان دهد و بر بسیاری از سلول های سیستم قلب و عروق و ایمني تأثیر بگذارد. مطالعات نشان ميدهند که تمرین ورزشي با شدت متوسط با ایجاد سازگاری در زنان و مردان جوان سالم مي تواند به کاهش چسبندگي و تجمع پلاکتي هم در زمان استراحت و هم در پاسخ به ورزش با شدت بالا منجر شود. اثرهای مطلوب تمرین ورزشي بر پلاکتها مي توانند مكانیسمهای مختلفي داشته باشند.
وضعیت فعالیت پلاکتها ازطریق تقابل مكانیسمهای تحریكي و مهاری تعیین مي شود؛ برهمین اساس فعالیت حاد ورزشي هم به صورت استقامتي و هم به صورت مقاومتي، به ویژه در شدت های بالا با افزایش سطح پلاسمایي و درون پلاکتي فاکتورها و متابولیتهای مختلف، عاملي تحریكي برای پلاکت محسوب  که مي تواند به افزایش تعداد پلاکتها و برخي شاخصهای پلاکتي ازجمله تجمع پلاکتی و میانگین حجم پلاکتی منجر شود. فعالیت ورزشي بسته به حجم و به ویژه شدت فعالیت باعث افزایش فشار برشي در جریان خون و نیز تولید عوامل محرک پلاکتی ازجمله کاتكولامین ها، ترومبین و آدنوزین دی فسفات مي شود که تحریك و فعالسازی پلاکتی را به دنبال دارد .

 به نظر مي رسد که تمرین ورزشي با تقویت فرایندهای مهاری در پلاکتی، به ویژه ازنظر نحوة تأثیرگذاری بر تعامل پلاکت با بستر عروقي و دیگر سلولها و نیز نحوة تأثیرگذاری بر گیرنده های G پروتئیني و گرانول های پلاکتی و تداخل این مسیرهای پیام دهي در پلاکت، رویكردی است که مي تواند برای کاهش دوز داروها و پیشگیری از برگشت بیماری در دورة بازتواني بیمارهای مختلف از جمله بیمارهای قلبي- عروقي و دیابتي بیش از پیش مورد توجه پژوهشگران بالیني قرار گیرد.