سال هاست سخن از جايگزيني سيستم ديجيتال به جاي سيستم هاي آنالوگ در عکاسي مطرح شده است و عکاسي ديجيتال با تنوع و امکانات زياد آن در بين عکاسان، طرفداران بسياري پيدا کرده است، بطوريکه امروزه استفاده از عکاسي آنالوگ براي ثبت تصاوير رو به افول رفته است. در اين نوشتار برآنيم تا به اين سوال پاسخ دهيم که چرا تصاويري که محصول فرآيند عکاسي ديجيتال هستند، نسبت به تصاوير حاصل از سيستم عکاسي آنالوگ، از لطافت و پويايي کمتري برخوردارند؟ و اينکه آيا واقعاً عکاسي ديجيتال تاکنون، توانايي ثبت تصاوير موفق در همه شرايط را داشته است؟ اما به نظر مي رسد که فناوري عکاسي ديجيتال با همه امکانات جديد آن، هنوز داراي نقطه ضعف هايي نسبت به سيستم آنالوگ مي باشد. بسياري از عکاسان امروزي بدون توجه کافي به قابليت هاي سيستم عکاسي آنالوگ (که دوربين هاي ديجيتالي کنوني فاقد آن هستند) آن را وانهاده و به اشتباه، بيشتر تصاويرشان را از دوربين هاي ديجيتال طلب مي کنند، در حاليکه عکاسي آنالوگ بدليل شکل منعطف تر نقطه در آن، هنوز مي تواند در زمينه هايي مانند عکاسي از طبيعت که ماهيت عناصر تشکيل دهنده آن، شکل هاي منحني است کاربرد بيشتري داشته باشد و يا به دليل شکل بياني نقطه در آن، عکس هاي روحاني تري را ثبت کند.
ساختار فيلم در عکاسي آنالوگ
عکاسي آنالوگ اصطلاحي است که بعد از ظهور عکاسي ديجيتال،به روشي از عکاسي که با فيلم انجام مي گرفت، اطلاق شد. در عکاسي آنالوگ، تصوير بر روي فيلمي که با استفاده از ژلاتين و برمور نقره بصورت امولسيون بر روي پايه فيلم تهيه شده، ثبت مي شود. نقطه هايي که يک تصوير را در عکاسي آنالوگ تشکيل مي دهند همان گرين هاي ميکروسکوپي و غير هندسي هستند که از نظر فرم بصري، بسيار پويا و ديناميک بوده و از نظم هندسي خاصي پيروي نمي کنند، تصوير روي نگاتيو از ذرات ريز فلز نقره تشکيل يافته است که به نسبت نور تابيده شده بر قسمت هاي مختلف فيلم، مقدار آنها در جاهاي مختلف تصوير متفاوت مي کند. بنابراين در بخش هايي که نوردهي بيشتري صورت گرفته، تجمع ذرات نقره بيشتر است.
نقطه در عکاسي ديجيتال (پيکسل)
کوچکترين نقطه تجسمي در عکاسي ديجيتال، پيکسل نام دارد. پيکسل، کوچکترين نقطه قابل بازشناسي در تصوير الکترونيک يا رقمي و به ويژه در نمايشگر و چاپگر کامپيوتر، کوچکترين نقطه بازشناسي پذير يا نشاني پذير با مقدار مساحت معين که به عنوان يکاي سطح تصوير به کار مي رود. پيکسل در تصاوير ديجيتالي برخلاف گرين در تصاوير آنالوگ، از نظر هندسي، داراي شکلي ايستا و بدون انرژي مي باشد. در نور سفيد که ترکيبي از سه نور اصلي (قرمز، سبز و آبي ) مي باشد، پيکسل هاي قرمز و آبي و سبز روشن و در نور سياه، پيکسل هاي رنگي خاموش مي باشند. تصاوير ديجيتالي اگرچه به ظاهر، داراي کيفيتي مطلوب و مناسب مي باشند، اما در ماهيت خود داراي نقطه ضعفي هستند که امروزه پس از گذشت بيش از سه دهه از عمر اين شيوه عکاسي، هنوز به صورت کامل برطرف نشده است. اين نقطه ضعف بيشتر از ديدگاه ماهيت تصاوير ديجيتالي و شکل حسابگر نقاط و پيکسل هاي ثبت شده در اين سيستم مي باشد.