یکی از استعاره هایی که بتازگی برای سازمان مطرح شده استعاره دی.ان.ای سازمانی است، که با رویکرد ژنتیکی به توصیف سازمان می پردازد. الگوی مبتکرانه دی.ان.ای سازمانی بر این اصل استوار است که هر سازمان، ویژگی های منحصر به فردی شبیه به ارگانیسم زنده دارد که این ویژگی های با عناصر سازنده اصلی و طبیعی (دی.ان.ای) نشان داده می شود. بنابراین با در آمیختن واقعیت بیولوژیکی و ژنتیکی طبیعی با علم مدیریت می توان گام موثری در جهت بهبود و توسعه سازمان ها برداشت. بنابراین استعاره دی.ان.ای سازمانی می تواند با تبیین سازمان و اجزای آن از منظری دیگر، ابعاد مهمی از شرایط حاکم بر سازمان را روشن سازد. شناسایی دی.ان.ای سازمانی کمک می کند تا برنامه های بهبود و توسعه و تحول در سازمان به شکلی کارآمدتر رهبری شود و می توان عدم همسویی زیرسیستم های سازمانی با دی.ان.ای سازمانی را شناسایی کرد و با حل آن، سازمان را به یک کل همنوا تبدیل کرد. دی.ان.ای سازمانی بیانگر نوعی شیوه اندیشیدن و تفکر در مورد سازمان ها، انگاره های سازمانی، سبک ها و اقدامات مدیران و رهبران سازمانی و دیگر موضوعات مربوط به سازمان است. برای تبیین و توصیف الگوها یا رخساره های سازمانی و اموری چون کار تیمی، تصمیم گیری و توسعه منابع انسانی می توان از دی.ان.ای سازمانی استفاده کرد. دی.ان.ای سازمانی یک استعاره یا نظریه است که در بردارنده عناصریست که با یکدیگر توصیف کننده شخصیت سازمان است که بتشریح و تبین فعالیت های سازمان کمک می کند.
چهار نوع دی.ان.ای سازمانی وجود دارد که عبارتند از:
۱- دی.ان. ای عینگرا که مبتنی بر مدل های خطی و محاسبات و پیش بینی های کمی است
۲- دی.ان.ای معناگرا که مبتنی بر نظریه ها، پارادایم ها و مفاهیم نظری است
۳- دی.ان.ای زمینه گرا که مبتنی بر ارتباطات محیط درون و بیرون سازمان است
۴- دی.ان.ای فردگرا که مبتنی بر افراد است، چه بعنوان یک فرد تنها و چه بعنوان عضوی از جمع