سازمان دانش بنیان مفهومی جدید است که با ظهور اقتصاد دانش بنیان شکل گرفته است. ورود به اقتصاد دانشی، جهت گیری های بسیاری از سازمان های صنعت بنیان را به تمرکز بر محصولات و خدمات مبتنی بر دانش تغییر داده است. بسیاری دریافته اند که منشاء دارایی و سرمایه اصلی، اطلاعات و منابع دانشی است. دانش، نقش برجسته ای در فعالیت های افراد و سازمان ها ایفا می کند و سرمایه های فکری بتدریج جایگزین سرمایه های قابل لمس در کسب و کار می شود. تلاش ها برای شناسایی نوع مدیریت و بکارگیری دانش، روز به روز شتاب بیشتری می گیرد و در حال حاضر به اولویت اصلی بسیاری از سازمان ها تبدیل شده است. بدلیل اهمیت اقتصادی منابع دانش بنیان، توجه بیشتری به اکتساب فراگیری و مدیریت منابع دانش شده و می شود. در این رابطه، درک مفهوم سازمان دانش بنیان بسیار اهمیت دارد. یک سازمان دانش بنیان، شرکت یا سازمانیست که می تواند از تجربه و تخصص افراد، بهترین نتایج را حاصل کند. می توان گفت سازمان دانش بنیان سازمانیست که مهمترین ورودی آن دانش است. در سازمان ها و شرکت های دانش بنیان، کالاها و خدمات دانشی تولید می شود. سازمان دانش بنیان به توانمندی هایی دست می یابد که قادر است از نیروی اندک قدرتی عظیم بیافریند و خاصیت اهرمی و اثر پروانه ای را در خدمت اهداف سازمان قرار می دهد. بیشتر شرکت هایی که بخش اصلی سود خود را از تمرکز بر دانش سازمانی و تبدیل آن به ارز بدست می آورند در حوزه نوآوری فعالیت می کنند.