تا قبل از تولد مکانیک کوانتوم، دیدگاه ما نسبت به جهان بر مبنای فیزیک نیوتونی استوار بود. این دیدگاه برای جهان یک ماهیت ماشینی و مکانیکی قائل و معتقد بود جهان قابل پیش بینی است تا حدی که وجود یا عدم وجود انسان هیچ تاثیری در عملکرد جهان ندارد. گرچه مکانیک کوانتومی برای توصیف دنیای اتمی ابداع شد و به نظر می رسد که با دنیای تجارت روزمره فاصله زیادی خواهد داشت ولی تاثیر آن در زندگی امروزی بدون شک فوق العاده است. در مکانیک کوانتوم، هیچ یک از وضعیت های ذره جنبه قطعی ندارد، برای تبیین وضعیت های کوانتومی ذرات از یک مفهوم ریاضی موسوم به «تابع موج» استفاده می شود. تابع موج تابعی است که حالات کوانتومی یک ذره را به صورت یک کمیت مختلط بیان می کند که شاخصی از احتمال موجودیت ذره در هر یک از وضعیتهای کوانتومی می باشد. چون هیچ یک از وضعیت های متصور برای ذره جنبه قطعی ندارد  بنابراین، تابع موج ضرورتاً یک کمیت احتمالی را بیان می کند. در وضعیت کوانتومی یک ذره نظیر مکان را نمی توان با دقت دلخواه تعیین کرد و اِعمال دقت بیشتر در سنجش یکی از آنها لاجرم منجر به کاهش  دقت در سنجش کمیت دیگر می شود. از آنجا که موقعیت مکانی و سایر وضعیتهای ذره همگی جنبه احتمالی دارند، بنابراین در مکانیک کوانتوم فرض بر این است که ذره در آن واحد در هر یک از چند مکان می تواند موجود باشد.