نتيجه بررسي وضعيت دوره آموزش زبان در ايران نشان می دهد که تدریس زبان انگلیسی نيازمند بازنگري اساسي و اصلاح متون، برنامه ها، و روش هاي آموزش زبان انگليسي در سطح ملّي است. نکات زیر برای صلاح و بازبینی نظام آموزش زبان از اهمیت ویژه ای بر خوردار است:
۱ . تغییر روش آموزش زبان: روش آموزشی که به طور گسترده در مدارس ایران مورد استفاده قرار می گیرد روش دستور- ترجمه است که از مشخصات بارز آن استفاده بیش از اندازه از زبان مادری ،عدم استفاده از وسایل کمک آموزشی و عدم تاکید بر تلفظ، شنیدن و صحبت کردن می باشد.  
۲ . آموزش مدرسین زبان: از علل عدم توفیق دوره های آموزش زبان می توان به عدم آشنایی دبیران زبان با روش های مختلف آموزش زبان و عدم استفاده از از این روش ها در کلاس درس ، بی توجهی به رویکرد ارتباطی، عدم استفاده از وسایل کمک آموزشی، استفاده بیش از اندازه از زبان فارسی درتدریس اشاره کرد.
۳ . بررسی نیازهای زبان آموزان: در روش های نوین آموزش زبان علایق و نیازهای زبان آموزان شناسایی شده و دوره های آموزشی در خدمت این نیازها شکل می گیرد.
۴ . تغییر دادن هدف یادگیری زبان: تا زمانی که هدف یادگیری زبان موفقیت در آزمون سراسری (کنکور) باشد، دانش آموزان به ارتباط شفاهی علاقه ای نشان نخواهند داد. از این رو سیاست گذاران باید اهداف یادگیری زبان انگلیسی را از تمرکز بر مهارتهای نوشتاری به تمام مهارتهای زبانی سوق دهند.
۵ . تهیه و تدوین مواد آموزشی جدید: در روشهای نوین آموزش زبان به جای استفاده از متون قدیمی و یا ساخته و پرداخته شده توسط نویسندگان بر استفاده از مطالب اصیل در جهت حل و فصل اهداف مورد نیاز در زندگی تاکید می گردد.  همچنین با گسترش روز افزون فناوری و کاربرد آن در آموزش انتظار می رود که تهیه و تدوین مطالب آموزشی و کمک آموزشی با استفاده از ابزارهای فناوری اطلاعات نظیر لوح های فشرده صوتی و تصویری، فرهنگ لغت های نسل جدید و استفاده از اینترنت صورت پذیرد.
۶ . تغییر در شیوه ارزشیابی: شیوه ارزشیابی درروشهای نوین به صورت مستمر و دراز مدت می باشد و به صورتهای گوناگون (مستقیم و غیرمستقیم) انجام می گیرد و هر بار بازخورد آن به زبان آموز منتقل می شود. در واقع آزمونهای کتبی طولانی و مبتنی بر دستور و واژگان (مانند آزمونهای پایانی سال تحصیلی) در این روشها جایی ندارد.