حسگرهاي میدان مغناطیسی عناصر کلیدي در کاربردهاي نظامی و امنیتی می باشند. ویژگی هاي اصلی این نوع حسگرها عبارت است از: حساسیت بالا انتخاب پذیري، مقاومت در شرایط سخت محیطی مصرف پایین انرژي و اندازة کوچک. یکی از انواع حسگرهاي میدان مغناطیسی که اخیراً توجه بسیاري از محققان را به خود جلب کرده حسگرهاي فیبرنوري می باشد. از آنجاییکه فیبرنوري یک موجبر دي الکتریک بوده و امکان انتقال داده با سرعت بالا در محیط هاي متنوع و دور از دسترس (در دریا، اعماق زمین، محیطهاي با دماي بالا و...) را ممکن می سازد و از سوي دیگر کوچک و سبک بوده و برهم کنشی با امواج الکترومغناطیسی محیط اطرف انجام نمی دهد، لذا بستري ایده آل در کاربرهاي حسگري ایجاد کرده است. هنگامیکه فیبر نوري با نانوساختارها ترکیب شود علاوه بر مزایای پیشین می توان از خواص نانو ساختارها و بر هم کش آنها با آنالیت های مختلف در کاربردهای حسگری استفاده فراوان نمود. قرار دادن نانو ساختارهای مناسب روی فیبرنوری نازک شده امکان برهم کنش نور با محیط بیرون به طور قابل توجهی بهبود می یابد و باعث افزایش چشمگیر عملکرد حسگر خواهد شد. یکی از این نوع حسگرهای ترکیبی حسگرهای میدان مغناطیسی فیبر نوری با استفاده از فروسیال ها می باشند. فروسیال یک محلول کلوئیدی حاوی نانوذرات مغناطیسی به صورت معلق درون مایع حامل است که به منظور جلوگیری از کلوخه شدن نانوذرات از پایدارکننده استفاده شده است. زمانی که این مایع در میدان مغناطیسی قرار می گیرد، بسته به شدت میدان مغناطیسی خواص اپتیک جالبی همچون تغییر ضریب شکست، میزان عبور متغیر و جابه جایی طول موج را از نشان می دهد. بر این اساس تجهیزات اپتیکی متنوعی بر مبنای سیال مغناطیسی گسترش یافته اند، مثال هایی از این قبیل شامل سیال مغناطیسی مدولاتور نور، توری نوری سیال مغناطیسی، سویچهای نوری و حسگرهای میدان مغناطیسی می باشند.