روشهای مختلفی در طول تاریخ برای یافتن راه پیش بینی زلزله به کار گرفته شده است. با این حال جز در موارد بسیار نادر و موردی، موفقیتی حاصل نشده است. در این میان استفاده از فیبر نوری ایده ای جدید است که در تئوری و عمل کمتر بررسی شده است. امروزه پس از سونامی های مخرب در ژاپن، فیبر نوری برای آشکارسازی رخداد زلزله و هشدار در ایجاد امواج سونامی در اقیانوس به کار گرفته شده است؛ به طوری که کابل در اعماق آب در کف اقیانوس فقط رخداد زلزله را خبر می دهد. همچنین ایدۀ تلاش برای استفاده از فیبر نوری برای آشکارسازی گاز رادون در خاک به عنوان پیش نشانگر زلزله مطرح شده است. فیبرهای نوری به فشار و دما حساسند و با اعمال تنش اطراف فیبر، متناسب با حساسیت آن، تغییراتی در طول موج یا فرکانس موج عبوری ایجاد می شود. از جمله کاربردهای آن می توان به بررسی کرنش ناشی از جزر و مد آب دریا در زمین نزدیک سواحل و پس لرزه هایی که سبب کرنش می شوند با استفاده از فیبر نوری در حد نانواسترین اشاره کرد. با افزایش تغییرات در طول موج نور عبوری از فیبر می توان تغییرات تنشی و افزایش خطر و احتمال زمین لرزه را هشدار داد و تحقق این مهم در صورتی است که بتوان تنش های تدریجی را که قبل از زلزله و شکست گسل تجمع می یابد، تخمین زد و از طرفی توزیع تنش اطراف کانون زمین لرزه به طرف سطح محلی را که امکان قراردادن فیبر وجود داشته باشد محاسبه کرد.