شیشه یکی از قدیمی ترین محصولات و صنایع دستی ساخت بشر است. تاریخ پیدایش شیشه به هزاره های قبل از میلاد به زمانی که بشر از ترکیبات شیشه در ساخت لعاب استفاده می کرده است؛ باز می گردد. استوانه های شیشه ای به دست آمده از چغازنبیل به عنوان اولین اثرات ساخت شیشه در هزاره دوم قبل از میلاد در ایران معرفی می گردند و از این حیث اهمیت بسیار زیادی داشته چرا که مشابه آن در دیگر مناطق ایران دیده نشده است. استوانه های شیشه ای چغازنبیل در نگاه اول به صورت یک دسته مفتول های شیشه ای به عنوان جزئی از عناصر تزیینی درها و پنجره های معبد چغازنبیل استفاده شده است. معرفی این مفتول ها به عنوان شیشه در هزاره دوم قبل از میلاد در منطقه خوزستان می تواند دریچه ای باشد برای شروع فناوری شیشه گری در این ایران و در منطقه خوزستان. این مفتول ها به نوبه خود هم از لحاظ فرم و شکل و همچنین از لحاظ نوع ساخت و مواد خام مورد استفاده جهت ساخت، می توانند نکات مهمی را در رابطه با این صنعت پیچیده در منطقه خوزستان ایراد نمایند. براساس خصوصیات سطحی این اشیاء و از دیدگاه ماکروسکپی، چنین به نظر می رسد که مفتول  های شیشه ای چغازنبیل در واقع قطعات لوله ای شکل و سفالینی هستند که در درجه حرارت های بالا تهیه و تولید می شدند. نکته حائز اهمیت در این مفتول ها بر اساس مشاهدات ماکروسکپی ایجاد ساختار شیشه ای تولید شده در درجه حرارت زیاد در داخل مقطع مفتول و ساختارهای کریستالین خارجی و داخلی آن است. چنین ساختاری می تواند بر اساس درجه حرارت ساخت و نوع کوره مورد استفاده باشد که البته چگونگی ایجاد چنین درجه حرارتی از جمله سوالاتی است که از لحاظ فنی و نوع کوره مورد استفاده می تواند درخور توجه باشد، اگرچه اثری از کارگاه های ساخت این شیشه ها در دست نیست.