روش فریز کردن جنین، روشی معمول و قابل اجرا در اکثر مراکز درمان ناباروری است. انجماد جنین تکنیکی با کارایی بالا است، اما تنها در بیمارانی قابل استفاده است که بتوان از آنها تخمک گذاری بالغ گرفت. انجماد بر روی جنین های روز سوم و در مرحله هشت تا شانزده سلولی انجام می شود. برای انجماد ابتدا جنین ها به مدت پنج دقیقه به محیط فسفات بافر انتقال داده می شوند، سپس به ترتیب به محیط فسفات بافر حاوی پروپاندیول یک و نیم مولار و ساکاروز یک دهم مولار انتقال داده می شوند. تمام محیط های فوق حاوی سرم آلومین انسانی ده درصد هستند، سپس جنین ها در نی هایی با حجم دویست و پنجاه میکرولیتر از دمای آزمایشگاه با سرعت منفی دو درجه سانتیگراد در دقیقه به منفی هفت درجه می رسند و در این زمان فرایند القای یخ زدگی انجام می گیرد. پس از پنج دقیقه توقف در این مرحله، جنینها با سرعت منفی سه دهم درجه سانتیگراد در دقیقه به دمای منفی سی درجه سانتیگراد می رسند. سرانجام با سرعت منفی ده درجه سانتیگراد جنین ها سرد می شوند تا به دمای منفی صد و هشتاد درجه سانتیگراد برسند، در این زمان جنین ها مستقیماً به داخل ازت مایع انتقال داده می شوند و تا زمان ذوب در آنجا نگهداری می شوند.
محدودیت های این روش شامل این موارد است: هنگامی که شروع درمان سرطان قابل تاخیر نباشد. بنابراین زمانی برای تحریک تخمدان جهت گرفتن تخمک وجود ندارد. همچنین زمانی که تحریک تخمدان برای بیمار مضر باشد و یا در مواردی که فرد مجرد است و یا تمایلی به استفاده از اهدای اسپرم نداشته باشد، انجام این روش امکان پذیر نیست. علاوه بر موارد فوق، تعداد تخمک ها و در نتیجه جنین های به دست آمده در این روش محدود می باشد که این مساله باعث کاهش شانس بارداری فرد در آینده می شود.