فکر فریز یا منجمد کردن سلول سابقه بسیار طولانی دارد. از حدود ۷۰ سال پیش سلول های گوناگون از جمله پوست، کبد و سلول های جنسی را به وسیله دستگاه هایی منجمد می کردند، البته تکنیک این کار برای هر سلول بدن و کاربرد آن متفاوت است. اولین انجماد موفق اسپرم ۵۵ سال پیش بوده است. اسپرم (سلول های جنسی مرد) سلولی کوچک و مایع داخل سلولی آن کم است. به همین دلیل، انجماد آن کار دشواری نیست و نگهداری آن نیز آسان است. طولانی ترین زمان نگهداری اسپرم که به تولد نوزاد زنده منجر شد، ۲۱ سال بوده است. این اسپرم متعلق به جوان آمریکایی است که مبتلا به بیماری هوچکین شده بود و باید شیمی درمانی و رادیوتراپی می کرد که در نتیجه آن قدرت باروری اش از دست می رفت. برای همین پیش از شروع درمان در حالی که هنوز ازدواج هم نکرده بود، اسپرمش را برای آینده منجمد کردند و زمانی که متأهل شد، حدود ۱ سال پیش با اسپرم خودش، صاحب بچه شد. از تاریخچه فریزکردن سلولهای جنسی در دنیا بیش از نیم قرن می گذرد، در آن روزگار هنوز لقاح مصنوعی خارج رحمی و سپس قراردادن جنین تشکیل شده در بدن مادر (IVF ) وارد عرصه پزشکی زنان نشده بود، زیرا عمر این روش به ۳۷ سال می رسد. درباره فریزکردن جنین، پس از اینکه روش لقاح مصنوعی خارج رحمی به عنوان روشی مناسب جای خود را باز کرد، ضرورت منجمد کردن جنین های تشکیل شده حس شد. اولین کودک حاصل از انجماد امبریو در سال ۱۳۹۱ میلادی در ملبورن متولد شد .