واژه کلون به موجودی اطلاق می شود که از لحاظ ژنتیکی کاملا مشابه موجود دیگری باشد. کلونینگ در گیاهان و موجودات تک سلولی یک پدیده کاملا طبیعی است، اما در مهره داران تکامل یافته تر به طور طبیعی فقط در دو قلوها یا چند قلوهای همسان دیده می شود. برای انجام کلونینگ به صورت تجربی دو روش به کار گرفته می شود.

۱- تقسیم جنین: در این روش جنین به دو و یا چند قسمت تقسیم می شود و هر یک از این قسمت ها و یا توده های سلولی به زوناپلوسیدای جداگانه ای انتقال یافته و به جنین های مستقل ولی با محتوای ژنتیکی کاملا همسان تبدیل می شوند. با این روش می توان تک تک بلاستوسیست ها را نیز جدا نموده، در تخمک بدون هسته قرار و رشد داد.

۲- انتقال هسته از یک سلول به تخم تلقیح نشده: در این روش ابتدا هسته تخمکی که اسپرم به آن داخل شده ولی هنوز تلقیح نشده است را خارج نموده و هسته سلول سوماتیک فرد بالغ را به آن وارد می نمایند. سپس یک پالس الکتریکی کوچک باعث امتزاج پلاسما و هسته سلول می شود. در ضمن این پالس الکتریکی به فعال شدن سلول برای شروع تقسیمات بعدی نیز کمک می کند. اگر کلونینگ در کنار سایر روش های بیوتکنولوژی نظیر انتقال ژن به کار گرفته شود، نتایج چشمگیری در پزشکی و کشاورزی در بر خواهد داشت. به عنوان مثال با کلون کردن می توان حیواناتی که در اثر انتقال ژن، در شیر خود فاکتورهای منعقد کننده خون تولید می کنند، و یا در اثر اصلاح نژاد از نظر تولید در سطح ممتازی قرار گرفته اند را ازدیاد بخشید. البته هنوز کلونینگ در ابتدای راه است و در حال حاضر فقط ۴ تا ۵ درصد حیوانات کلون شده توانایی رشد و تبدیل شدن به حیوان بالغ را دارند و بسیاری از این حیوانات نیز در طی مراحل رشد و نمو دچار نقایص متعدد می شوند.