عبارت ليزيک يک روش جديد اصلاح نزديک بيني و آستيگماتيسم تعريف شد و اولين بار در سالهاي ۱۹۷۰ در ايالات متحده به کار رفت. در جراحي ليزيك، لايه‌اي از قرنيه بريده و برداشته مي‌شود و پس از آن كه زير آن تراشيده شد، لايه بار ديگر سر جاي خود قرار مي‌گيرد اما در لازك و PRK، سطحي‌ترين لايه قرنيه بدون برداشتن، تراش داده و درمان مي‌شود و بنابر اين عوارضي مانند جا‌به‌جايي لايه بريده شده قرنيه و... در لازك ايجاد نمي‌شود. ضخامت قرنيه بيمار در اين كه چشم پزشك جراحي لازك را براي بيمار تجويز كند حائز اهميت است به‌طوري‌كه اگر قرنيه بيمار زيادي نازك باشد، معمولا لازك به جاي ليزر پيشنهاد مي‌شود.شغل بيماران هم در اين انتخاب تاثير دارد و براي مثال بيماراني مانند بوكسورها كه معمولا به چشم شان ضربه مي‌خورد براي جراحي ليزيك مناسب نيستند و بهتر است لازک شوند.
مزاياي عمل ليزيک به شرح زير مي باشد:
۱- حدت بينايي بعد از عمل، زودتر تثبيت مي گردد و بهبود ديد نيز سريع تر است
۲- درد و ناراحتي کمتري بعد از عمل براي بيمار ايجاد مي شود
۳- تاري و کدورت استروما کمتر رخ مي دهد
۴- احتمال بهبود و قابليت پيش بيني، ثبات و شفافيت قرنيه در گروه هاي اصلاحي بالاتر، بيشتر است
۵- مدت زمان دارويي بعد از عمل، کوتاه تر است
۶- انجام عمل ساده تر است
به علت مزاياي فوق نسبت به ساير روش هاي اصلاح رفرکتيو و همچنين به دليل اين که عوارض ناخواسته جدي منجر به کاهش ديد مانند عفونت و اکتازي، در ليزيک به ندرت اتفاق مي افتد.
سازمان دارو و غذا(FDA) با همکاری انجمن چشم پزشکی آمریکا ،موارد زیر را برای ليزيك مناسب می داند:
باید حداقل ۱۸ ساله باشید(برای برخی لیزرها ۲۱)، زیرا دید افراد زیر ۱۸ سال معمولاًتغییر می کند.
برای بیماران مبتلا به پیر چشمی، ليزيك تصحیح کنندۀ عیب انکساری نیست زیرا یک چشم هر دو فاصله دور و نزدیک را می بیند.