در زمان اختراع اولين ليزر (ليزر ياقوت) توسط پروفسور ميمن، هيچگاه تصور نمي شد که کاربردهاي اين پديده تا اين حد گسترده و متنوع باشد. امروزه ليزر چنان رشد سريع و همه جانبه اي بخود گرفته است که کمتر رشته اي را مي توان يافت که بطور مستقيم يا غيرمستقيم به نحوي از اين نور جادويي بهره نبرده باشد. يکي از مهمترين و شايد حساس ترين کاربردهاي ليزر در امر پزشکي است که روزانه هزاران نفر با آن تحت درمان قرار مي گيرند. امروزه بسياري از مردم و حتي پزشکان، ليزر را به عنوان يک چاقوي جراحي مي شناسند. اين وسيله با در اختيار قرار دادن امکانات بهتر براي يک جراح،‌ او را قادر مي سازد که بتواند عملي دقيق و ظريف را در حداقل زمان به انجام برساند. ذکر اين نکته لازم است که بکارگيري اين تکنولوژي جديد در حوزه پزشکي و درمان بيماران،‌ دامنه وسيع تري را در مقايسه با يک چاقوي جراحي بخود اختصاص داده است. اصولا ليزر با توجه به ويژگي هاي منحصر به فرد خود مانند همدوسي، واگرايي کم،‌ شدت بالا و تک رنگي،‌ در کنار ديگر فاکتورهاي مهندسي ليزر مانند توان خروجي، رفتار درماني و قطر پرتو متغير، شرايطي را فراهم مي کند تا پزشک متخصص، بسياري از غيرممکن هاي پزشکي را جامه عمل بپوشاند. مسلما بکارگيري غلط و يا غيراصولي ليزر نه تنها مزايايي را به همراه نخواهد داشت بلکه صدمات احتمالي نيز براي بيمار و تيم پزشکي ايجاد خواهد کرد. گستردگي کاربردهاي ليزر سبب شده است که نکات ايمني در حوزه هاي مختلف مطرح گردد که رعايت آنها احتمال خطرات ناشي از اين پرتو پرقدرت را به حداقل ممکن و يا صفر برساند. در يک عمل جراحي با ليزر که نيازمند ليزرهاي با قدرت خروجي ۱۵-۲۰ وات هستيم، بايد دو بخش عمده بدن را از خطرات احتمالي ناشي از پرتو ليزر محافظت کنيم. اين دو بخش چشم و پوست مي باشند. چشم انسان از قسمت هاي مختلفي تشکيل شده است و به همين خاطر، هر يک از آنها در برابر طول موج هاي مختلف عکس العمل هاي متفاوتي خواهند داشت. براي مثال باند فرکانسي ۳۰۰-۱۴۰۰ نانومتر توسط عدسي چشم به راحتي جذب شده، لذا صدماتي از قبيل آب مرواريد ايجاد مي نمايد. اما طول موج هاي ناحيه مرئي از سيستم هاي اپتيکي چشم براحتي عبور کرده و لذا شبکيه چشم را هدف قرار مي دهد. اگر ليزري با توان خروجي ۲ ميلي وات تمامي مردمک چشم را بپوشاند عملا شدت فراواني در اين نقطه ايجاد نمي کند اما همين پرتو هنگامي که بر روي شبکيه متمرکز مي شود شدت حاصله از آن ۲۰۰۰۰۰ مرتبه از شدت سطح مردمک بيشتر خواهد شد. به همين منظور حتي ليزرهايي با توان هاي خروجي کم مي توانند براي بخش هايي از چشم جدا خطر آفرين باشند.