دانشمندان با دستکاری ژن های یک گیاه گونه ای از آن را بوجود می آورند که نسبت به گونه طبیعی، محصول بیشتری تولید می کند یا برخی از ویتامین ها و مواد معدنی را که نوع طبیعی فاقد آن است، دارا می باشد. این گیاهان که به نام تراریخته معروف هستند، دارای اهمیت زیادی می باشند. کشت این گیاهان منافعی را برای تولیدکنندگان و مصرف کنندگان در بر دارد، به عنوان مثال، علاوه بر اینکه محصول بیشتری عاید تولید کننده می شود، مواد شیمیایی کمتری مصرف می شود. مصرف کننده نیز مواد غذایی ایمن تری را در نتیجه کاهش استفاده از مواد شیمیایی در تولید محصولات کشاورزی مصرف خواهد کرد. تاکنون محصولات تراریخته در گیاهان زیادی در جهان تولید شده اند که از آن جمله می توان سویا، جو، ذرت، سیب زمینی، سیب زمینی شیرین، چغندقند، سیب، موز را نام برد.
مزایای استفاده از محصولات تراریخته:
مقاومت به تنش های غیرزیستی: تنش های غیرزیستی از جمله شوری، خشکسالی، درجه حرارت زیاد، سیل و تنش های اکسیداتیو اغلب رشد گیاهان و در نهایت عملکرد نهایی آنها را کاهش می دهند. با ایجاد محصولات تراریخته مقاوم به این تنش ها، تولیدات کشاورزی بدون داشتن صدمات زیستی، به طور چشمگیری افزایش خواهند یافت.
مقاومت به تنش های زیستی: در گذشته از روش های اصلاحی نظیر هیبریداسیون برای تولید واریته های با مقاومت بهتر به آفات و بیماری استفاده می کردند، اما امروزه بیوتکنولوژی مدرن و مهندسی ژنتیک امکان انتقال ژن های مقاوم به آفات و بیماری ها را از هر منبعی به گیاه فراهم نموده است و حتی در برخی از موارد انتقال ژن و استفاده از  DNA نوترکیب تنها راهکار برای تولید واریته های مقاوم می باشد.
مقاومت به آفات و بیماری ها: با استفاده از مهندسی ژنتیک، ژن های مقاومت به آفات و بیماری ها از منابع ژنتیکی مختلف جدا شده و به گیاهان منتقل شده اند. بدین ترتیب ضمن افزایش مقاومت گیاهان در مقابل آفات و بیماریها، از خطرات زیست محیطی ناشی از مصرف بی رویه سموم شیمیایی هم کاسته شده است.
خطرات احتمالی ناشی از کاربرد محصولات تراریخته:
رهاسازی محصولات ترانسژیک در درون محیط زیست، موجب نگرانی های جدی در مورد پاسخ های غیرقابل پیش بینی اکولوژیکی می شود. یکی از این نتایج توزیع گسترده گیاهان تراریخته، تنزل و فرسایش منابع ژنتیکی که امروزه به طور معمول برای توسعه و تکامل کشاورزی در دسترس هستند، می باشند. از این رو نگرانی های اکولوژیک فقظ محدود به مقاومت آفات و ایجاد علف های جدید یا نژادهای ویروسی نمی باشد. با ورود محصولات تراریخته، بحث های زیادی درباره ایمنی این محصولات با در نظر گرفتن خطرات احتمالی تاثیر در محیط زیست و سلامت انسان ایجاد شده است. مباحث مربوط به ایمنی محیط، بر روی اثرات مستقیم و غیر مستقیم محصولات تراریخته بر موجودات غیرهدف و وارد شدن صفات تراریخته به جمعیت های گیاهان وحشی توسط انتقال دانه گرده متمرکز می باشد، در دراز مدت محصولات تغییر یافته ژنتیکی که جهت مقاومت به یک آفت خاص یا بیماری خاص اصلاح شده اند، ممکن است دارای اثرات منفی بر گونه های غیر هدفی باشند که بی ضرر بوده و حتی دارای فایده ای نیز هستند. همچنین نگرانی هایی درباره ایمنی غذایی مرتبط با پتانسیل آلرژیزایی ژن های بیان کننده محصولات تغذیه ای، در محصولات دارای مقاومت به حشرات، پاتوژن های قارچی و ویروسی یا دارای تحمل به علفکش ها و همچنین کیفیت کاهش یافته این محصولات وجود دارند.