در دنياي کنوني، استفاده از فناوري پيشرفته و به روز، امري اجتناب ناپذير است، به ويژه با حرکت کشور به سمت اقتصاد دانش بنيان و مبتني بر نوآوري. فناوري در ابعاد مختلف زندگي انسان ظهور و بروز يافته است و آثار اجتماعي و اقتصادي فراواني به همراه دارد. اما، روبه رويي با فناوري هاي نوين، در کنار جذابيت هاي خاص خود، هميشه با ترس و هراس همراه بوده است. ترس از دست دادن موقعيت شغلي، ترس از تغيير در رفتار افراد، ترس از ناتواني در کار با فناوري و ترس از آثار ناخواسته و ناشناخته فناوري بر زندگي فردي و اجتماعي هميشه همراه با ظهور فناوري هاي نوين مطرح شده است. واژه «فناوري هراسي» اولين بار در سال ۱۹۴۷ براي توصيف اين هراس ابداع شده است. تکنوفوبیا، به هراس از فناوری گفته می شود. فناوري هراسي، با ايجاد مقاومت در ميان پذيرندگان فناوري، پذيرش و همه گير شدن فناوري را با تاخير مواجه مي کند. در ايران نيز از ديرباز تاکنون فناوري هراسي به اشکال مختلف و با ظهور فناوري هاي مختلف خود را نشان داده است. از ورود خودروها و جايگزيني آن ها با درشکه ها گرفته تا دستگاه پخش ويدئو، تلفن همراه، فناوري هاي اطلاعات و ارتباطات، فناوري هاي زيستي و کسب وکارهاي توسعه يافته بر مبناي فناوري هاي موبايل. بنابراين، آشنايي با اين مفهوم و راهکارهاي مواجهه با آن، براي گام برداشتن در مسير توسعه فناوري و حرکت به سمت اقتصاد دانش بنيان ضروري به نظر مي رسد.
مهمترین راهکارها برای مدیریت و مقابله با فناوری هراسی عبارتند از: تعریف و اجرای پروژه های آینده نگری و آینده پژوهی برای آگاهی از فناوری هایی که طی سال های آینده ظهور خواهند کرد و کسب آمادگی برای موجهه با آنها؛ تدوین پیش دستانه و به موقع قوانین و مقررات برای فناوری های نوظهور؛ اطلاع رسانی صحیح، دقیق و هدفمند درباره فناوری های نوین و آثار مثبت و منفی آنها، آموزش نسل های آتی درباره فناوری های نوظهور نحوه کار با آنها .