به منظور جلوگیری از آسیب های شیمیایی، میکروبی و هسته ای در شرایط نظامی خاص، افراد مجبور به استفاده از لباس های محافظتی هستند. این لباس ها علاوه بر محافظت در برابر مواد محیطی، باید حداقل محدودیت های فیزیولوژیکی، جسمانی و روانی را بر بدن اعمال کنند. لباس های محافظتی خود دو نوعند: لباس های پلاستیکی نفوذ ناپذیر(لباس های نایلونی) و لباس های نیمه نفوذناپذیر که اصطلاحا لباس های NBC نامیده می شوند. در نوع اخیر از لباس ها، تار و پود پارچه، توسط لایه ای از Charcoal پوشیده می شود که اندکی اجازه تبخیر شدن عرق را می دهد. به نظر می رسد، که برای محافظت پرسنل نیروهای نظامی در برابر عوامل شیمیایی، موثرترین وسیله استفاده از لباس مخصوص NBC همراه با ماسک باشد. بنابر این لباس استاندارد NBC لباسی است که نسبت به هوا نفوذپذیر ولی در مقابل عوامل شیمیایی نفوذناپذیر است. پاره ای از خصوصیات دیگر این لباس ها عبارت است از ضدآتیش بودن آنها و مقاومت در مقابل Heat Flash (۶۰۰۰ درجه سانتیگراد حرارت در لحظه اول انفجار اتمی)، همچنین نسبت به بسیاری از مواد شیمایی و بیولوژیک مقاومت دارند. لباس های محافظتی با ظرفیت عایق گرمایی زیاد و قابلیت اندک در نفوذپذیری نسبت به بخار آب، تبادل گرما بین پوست و محیط را محدود می کنند و با وجود این ویژگی ها در حین تمرین دو اثر عمده و قابل توجه بر بدن اعمال می کنند: افزایش تولید گرما و نقص در دفع گرما، با محدود شدن تبادل گرما، انجام کار فیزیکی استرس زا غیرقابل تحمل می شود. از سوی دیگر با پوشیدن ست کامل لباس های NBC چندین لایه هوا بین لباس و بدن به دام می افتد که یک ریز محیط می سازند و با توجه به ضریب عایقی بالا و نفودناپذیری اندک، دفع گرما مختل می شود.
شیوه های متداول برای کاهش این معضل عبارتند از: استفاده از وسایل سرمایشی شخصی، استفاده از لباس های محافظتی با فشارهای گرمایی کمتر، کنترل یا کم کردن بار گرمایی از طریق کاهش زمان قرار گرفتن در شرایط استرس زا و کنترل شرایط محیطی. اما اگر نیروهای رزمی در شرایط خاصی عملیات می کنند که استفاده از شیوه های فوق میسر نیست، پیشنهاد شده است که از روش های سازگاری پیروی کنند. مواردی که به عنوان روش های سازگاری از آنها یاد می شود، عبارتند از: عادت به گرما، افزایش سطح آمادگی هوازی، تمرینات استقامتی و جلوگیری از کاهش مایعات بدن قبل و حین تمرین.