پهباد هواپیمایی است که بدون حضور خلبان در داخل آن پرواز می کند و معمولا از راه دور با استفاده از سیگنال های بی سیم کنترل می شود. در حقیقت، اختراع کنترل رادیویی توسط نیکلا تسلا در سال ۱۸۹۵ و همچنین توسعه فناوری ژیروسکوپ و استفاده از آن در پرواز هواپیما به عنوان ناوبری هوایی، مسیر تولید، طراحی و ساخت پهبادهای مدرن امروزی را بسیار تحت تاثیر قرار داد. اما مانند بسیاری از فناوری های دیگر، رشد نمایی این فناوری به دلیل امکان بهره برداری نظامی از آن بود که تحقیق و طراحی این صنعت را گسترش داد و امکان رسیدن به ارتفاع های بالاتر را نیز فراهم نمود. مزایای این وسایل پرنده کوچک در مقایسه با وسایل پرنده سرنشین دار مرسوم مانند هواپیما و هلی کوپتر عبارتند از:
- هزینه خرید یا دریافت خدمات کمتر
- الزامات عملیاتی کمتر به دلیل ابعاد کوچکتر
- نیاز به خدمات، تجهیزات پشتیبانی و لجستیک کمتر
- هزینه های پایین در ساخت، تعمیر، نگهداری و عملیات
- قدرت مانورپذیری بیشتر در مکان هایی که به دلیل کوچکی فضا یا خطرات انسانی امکان پرواز سایر پرنده های سرنشین دار وجود ندارد
- امکان پرواز در ارتفاع پایین
- امکان ثبت داده ها با جزئیات بیشتر
- کاهش مصرف سوخت
تمام این مزایا موجب شده تا پهبادها گزینه مناسبی در انجام بسیاری فعالیت های پایشی و نظارتی باشد.
کاربرد پهبادها را می توان به سه حوزه کلان نظامی، تجاری و سرگرمی دسته بندی نمود. حوزه نظامی و امنیتی مشابه هوانوردی معمول، قوانین و مقررات مخصوص به خود را دارد و نظارت و نحوه عملکرد آنها مطابق با دستورالعمل های جداگانه تعریف و تعیین می شود.