آرتیمی نوعی از یک بیماری است که به دلیل عدم تنظیم بودن ضربان قلب و یا ریتم ضربان قلب ایجاد می گردد. در زمان آرتیمی، قلب یا به شدت و یا به آرامی می تپد و دارای ریتم های نامنظم می باشد. ضربان قلب تند بیش از ۹۰ ضربه در دقیقه را تاکی کاردی و ضربان قلب کند کمتر از ۵۰ ضربان در دقیقه را برادیکاردی می نامند. در صورت بروز بی نظمی در ضربان قلب، قلب قادر نیست که به اندازه کافی خون را پمپاژ کند و علایمی از جمله خستگی، تنگی نفس و یا غش را به همراه دارد و در صورت تکرار مداوم آن باعث آسیب به ارگان های حیاتی بدن شده و حتی باعث از دست رفتن هوشیاری و یا مرگ می شود. دستگاه تنظیم ضربان قلب دستگاهی الکتریکی دارای میکروپروسسور است که با قرار گرفتن در زیر پوست و اتصال به عروق متصل به قلب، به تنظیم ضربان قلب و تولید ریتم منظم و درمان آرتیمی کمک می کند.

دستگاه تنظیم ضربان قلب دو عمل مهم انجام می دهد:

۱- حس کردن، به بررسی فعالیت بطن و دهلیز بالا می پردازد. دستگاه های قدیمی فقط به بررسی بطن و دهلیز بالا می پرداختند در حالی که دستگاه های جدید هم بطن و دهلیز بالا و هم پایین را مورد حس قرار می دهند.

  ۲- عمل تولید ضربان بطن یا دهلیز.

بخش های مهم یک دستگاه تنظیم ضربان قلب شامل موارد زیر است:
۱- هدایتگر: مجموعه ای از سیم هایی که برای انتقال سیگنال الکتریکی بین قلب و میکروپروسسور دستگاه، در دو حس کردن و تولید ضربان استفاده می شود.
۲- واحد اصلی: واحد اصلی دستگاه که شامل باطری و میکروپروسسور برای کنترل عملکرد دستگاه است.
۳- مانیتور کنترل دستگاه: دستگاه خارجی که برای بررسی کارکرد ریزپردازنده و تنظیم پارامترهای دستگاه به صورت بی سیم استفاده می شود.
۴- حسگرهای اندازه گیری: دستگاه های جدیدتر شامل یک یا چند حسگر هستند که می توانند تغییرات بدن بیمار را که بر اثر ورزش و یا افزایش سوخت و ساز ایجاد می شود، تشخیص دهند. از جمله شتاب سنج که حسگر حرکت بوده و فعالیت های بدنی بیمار را اندازه گیری می کند.