در سال ۱۸۷۹ فیزیکدان انگلیسی سرویلیام کروکس، هنگام بررسی ویژگی های ماده در تخلیه الکتریکی، پیشنهاد کرد که گازهای یونیزه حالت چهارم ماده هستند. پلاسما یکی از چهار حالت اصلی ماده است. (سه حالت دیگر: جامد، مایع، گاز) است. پلاسما گاز شبه خنثایی از ذرات باردار و خنثی است که رفتار جمعی از خود ارائه می دهد. به عبارت دیگر می توان گفت که واژه پلاسما به گاز یونیزه شده ای اطلاق می شود که همه یا بخش قابل توجهی از اتمهای آن یک یا چند الکترون از دست داده و به یون های مثبت تبدیل شده باشند. اغلب گفته می شود که ۹۹٪ ماده موجود در طبیعت در حالت پلاسماست، یعنی به شکل گاز الکتریسته داری که اتمهایش به یونهای مثبت و الكترون منفی تجزیه شده باشد. گازهایی که تا حد زیادی یونیزه می شوند رساناهای خوبی برای الكتریسیته هستند. علاوه بر آن حرکت ذرات باردار گازها هم به نوبه خود می توانند باعث تشعشع میدان الکترومغناطیسی گردند. ایجاد یک محیط پلاسمایی از راههای متعددی ممکن خواهد بود، اما دو روش در این زمینه بسیار مرسوم و کاربردی هستند. اولین و مرسوم ترین راه، تخلیه تابناک پلاسما نام دارد. در این روش پلاسما غیر حرارتی بوسیله ی اعمال ولتاژ DC یا اعمال میدان الکتریکی فرکانس پایین RF (کمتر از ۱۰۰KHz) به فضای خالی بین دو الکترود فلزی ایجاد می شود. معمول ترین کاربرد این روش در ایجاد پلاسما در لامپهای فلورسنت است. روش دوم حرارت دهی با موج نام دارد. در این روش از امواج RF استفاده می شود اما بوسیله هر دو ابزار الکترواستاتیک و الکترومغناطیس حرارت دهی می شود. مثال هایی از این روش عبارتند از دشارژ مارپیچی، تشديد الكتروني سیکلوترونه و تشدید یونی سیکلوترون. این روش معمولا نیاز به يک ميدان مغناطيسي هم مرکز براي انتشار موج دارد.
محيط پلاسما از لحاظ خواص الکترومغناطيسي غيرهمگن، غيرخطي و پاشنده به حساب مي آيد. براي هر فرکانس از موج تابيده شده و در هر غلظت از يونيزاسيون يک واکنش خاص در پلاسما روي مي دهد. امواج الکترومغناطيسي با تلاش بر پلاسما، جذب، پراکنده و يا عبور داده مي شوند. با تغيير پارامترهاي اصلي در پلاسما مثل غلظت حامل الکترون و نرخ برخورد الکترون بخش قابل توجهي از موج مي تواند در محيط جذب، پراکنده و يا عبور داده شود. از خاصيت جذب امواج الکترومغناطيسي پلاسما درباره وسيعي از فرکانس براي کاربردهاي رادارگريزي استفاده مي شود.