دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری که به طور مداوم و مکرر شکست تحصیلی را تجربه می کنند نسبت به مشکلات رفتاری و اجتماعی - هیجانی آسیب پذیرتر هستند. انتظار می رود این دانش آموزان بعد از تجربه شکست احساس ناشایستگی در چند سال متوالی تحصیلی علائمی از پریشانی همراه با مشکلات عاطفی و هیجانی بروز دهند. اختلال یادگیری در خطر ابتلا به اختلال های همراه از جمله اختلال بیش فعالی، کمبود توجه، اختلال های ارتباطی، افسردگی هستند. داده ها حاکی از آن است که تا ۲۵ درصد کودکان مبتلا به اختلال خواندن بیش فعال هستند و کودکان مبتلا به اختلال نوشتن تصور می شود در خطر بالاتر مشکلات اجتماعی قرار دارند. این امر شاید به این دلیل باشد که در بسیاری از دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری نوعی احساس خودارزشمندی منفی به علت ناکامی حاصل از دشواری های یادگیری شکل می گیرد و فقدان احترام به خود منجر به خودپنداره و عزت نفس ضعیف در آنها می شود که در نهایت باورِ من نمی توانم را در آنها ایجاد می کند. بنابراین به علت شکست های مکرر در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری، اغلب باورهای مربوط به عدم پیشرفت شکل می گیرد که به خودی خود مشکلاتی ایجاد می کند که فراتر از اختلال اصلی هستند. لذا استفاده از روش های درمانی در کاهش مشکلات رفتاری می تواند از اهمیت بسزایی برخوردار باشد. یکی از روش های مورد استفاده در بهبود مشکلات رفتاری کودکان، بازی درمانی است. آموزش درمانی مادران بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان دارای ناتوانی های یادگیری موثر است و این عامل سبب کاهش مشکلات رفتاری کودکانشان می شود. بازی درمانی روشی است که به کودک فرصت می دهد تا احساسات آزار دهنده و مشکلات درونی خود را از طریق بازی بروز دهد و آنها را به نمایش درآورد و درمانگر نیز فرصتی را فراهم می کند که به کودک کمک کند تا یاد بگیرد تعارضات خود را حل کند.