قصه درمانی موجب بهبود کودکان دارای مشکلات یادگیری می شود. هنگامی که یک کودک به قصه گوش فرا می دهد ممکن است با یک شخصیت، با یک موضوع یا یک حادثه در قصه همانندسازی کند. در نتیجه، همانندسازی را به زندگی خود فرافکنی می کند. علاقه وی به افکار، احساس ها و رفتارهای شخصیت های قصه به او اجازه می دهد تا در تجارب شخصیت های قصه سهیم باشد و باورها، افکار و تجارب هیجانی این شخصیت ها را بر خود فرافکنی کند. علاقه وی به افکار، احساس ها و رفتارهای شخصیت های قصه به او اجازه می دهد تا در تجارب شخصیت های قصه سهیم باشد و باورها، افکار و تجارب هیجانی این شخصیت ها را بر خود فرافکنی کند. در نتیجه می تواند به صورت فرافکنانه بر پریشانی های هیجانی خود کار کند و بدین شکل میزان درک کودک بالا می رود و کودک می تواند بر اختلال غلبه کند. داستان به روش های مختلف و مشارکت در آن زمینه مناسبی را برای تخلیه مناسب هیجان ها و مدیریت آن فراهم می نماید و میزان مقاوت و لجبازی کودکان را کاهش می دهد، از طریق مشارکت در قصه، کودک بدون فشار و اجبار و با الگوبرداری از سایر کودکان و شخصیت های داستان و انجام فعالیت های مورد نظر، چگونگی مدیریت هیجان را یاد می گیرد. زمانی که کودک نحوه مدیریت هیجان و استرس را یاد گرفت، اعتماد به نفس او افزایش می یابد و این مساله بر عملکردش تاثیر می گذارد، در کنار این رشد و تحول، شنیدن کلمات و جملات و گاهاً تکرار آن بر روان خوانی کودک تاثیر گذاشته و باعث کاهش میزان نارساخوانی می گردد. داستان فرد را یاری می دهد که تخیلات، رویدادها و تصوراتش را در یک کلیت یکپارچه منسجم کند که به گونه ای به ارتقاء خود آگاهی فرد می انجامد.