نانو تکنولوژي با دستکاري اتم ها و مولکول ها در مقياس زير ۱۰۰ نانومتر، به ساختارهايي با ويژگي هاي اتمي، فيزيکي و شيميايي خاص و متفاوت از مواد دست مي يابد. اما خواص بسيار جديد ناشي از دستکاري اتم ها در اين مقياس، سوالات متعددي را از قبيل ساخت، مصرف و سلامت و محيط زيست به ذهن ايجاد مي کند. اگر مواد نانويي مهندسي شده، خواص فيزيکي متفاوتي از جسم مانند خود، در مقياس عادي دارند، آيا ممکن است خطرات جديدتري براي انسان و محيط زيست آن، در مراحل ساخت، استفاده و دفع آن داشته باشند؟ با وجود گذشت بيش از ده سال از ورود اولين محصولات نانويي به بازار و استفاده رو به افزايش اين تکنولوژي در پزشکي، داروسازي، صنايع الکترونيک و غيره اطلاعات بسيار کمي در مورد جوانب خطرآفرين آن براي سلامت، ايمني و محيط زيست در دست است. شايد زمانيکه اين محصولات براي ورود به بازار توليد مي شدند، کمتر کسي متوجه خطرات بالقوه آن براي سلامت انسان و محيط زيست بود، حال آنکه مطالعاتي که روي واکنش هاي بيولوژيکي برخي از مواد نانو انجام شد، نشان داد که عموم ذرات نانو با شکستن لايه ها و شکل انواع اکسيژن هاي واکنش پذير بر روي ارگانيسم هاي زنده تاثير مي گذارند. همچنين مي تواند از طريق تنفس، بلع و پوست به بدن انسان وارد شده و وارد خون شود. با اين حال، اگر چه تحقيقاتي سم شناسي نانو مواد هنوز دوران طفوليت خود را طي مي کنند و هيچ رويه استانداري براي پارامترهاي سنجش در آزمايشات وجود ندارد ولي شواهد آزمايشاتي فراواني در اين باره،‌ نگراني هاي گسترده اي را بر انگيخته است.