فناوری نانو در عصر حاضر به عنوان رویکردی نوین در تمامی رشته های علمی، منشا دستیابی به پیشرفت و تحولات شگرفی شده است. این فناوری در عرصه تولید الیاف نیز همانند بسیاری از صنایع دیگر نمود یافته و امروزه شاهد تولید ساختارهای جدید تحت عنوان ساختارهای نانولیفی و الیاف نانوکامپوزیتی می باشیم. با توجه به ویژگی های بی همتای مواد و پلیمرها در سطح نانو، نانو الیاف و نانو مواد در زمینه های مختلفی از جمله پزشکی، آرایشی، صنایع غذایی، صنایع بسته بندی، پوشاک، خودروسازی و... گستره کاربردی وسیعی یافته اند. نسبت سطح به حجم بسیار زیاد، قابلیت عامل دار کردن سطوح و خواص مکانیکی عالی از قبیل استحکام کششی و خواص محافظتی از خواص مورد توجه نانوالیاف در مقایسه با الیاف معمولی است. نانوالیاف تولید شده به روش الکتروریسی به موجب برخورداری از ویژگیهای منحصر به فردی همچون نسبت سطح به حجم بالا، تخلخل زیاد و منافذ بسیار ریز شدیداً مورد توجه هستند. از میان روش های تولید نانو الیاف، الکتروریسی روشی ساده و ارزان برای تولید نانوالیاف از محلول پلیمری است. در این روش نانوالیاف با نیروی محرکه الکتروستاتیکی تولید می شوند. ابعاد و ریزساختار الیاف تولید شده در الکتروریسی با متغیرهای مختلفی کنترل شدنی است. از جمله این متغیرها، گرانروی محلول، ولتاژ، سرعت تغذیه و رسانایی محلول هستند. روش الکتروریسی بسیار تطبیق پذیر بوده و بسیاری از مواد پلیمری با محدوده گسترده ای از قطر الیاف، با این روش تولید می شوند. ریزساختار الیاف الکتروریسی شده تحت تاثیر پارامترهای متعددی قرار دارد، چنان که توسط این فرآیند امکان تولید طیف گسترده ای از الیاف (از الیاف دارای ساختار مهره ای گرفته تا الیاف دارای سطح متخلخل) وجود دارد.