هدف نهایی از بررسی مواد در مقیاس نانو، یافتن طبقه جدیدی از مصالح ساختمانی با عملکرد بالا است، که آنها را می توان به عنوان مصالحی با عملکرد بالا و چند منظوره اطلاق نمود. منظور از عملکرد چند منظوره، ظهور خواصی جدید و متفاوت نسبت به خواص مواد معمولی می باشد به گونه ای که مصالح بتوانند کاربردهای گوناگونی را داشته باشند. با توجه به صنعتی بودن اکثر شهرها و گسترش آلودگی های زیست محیطی به ویژه آلودگی هوا، فن آوری نانو با بهره مندی از بلورهای اکسید تیتانیوم و نانو ذره های فوتو کاتالیستی نانو بریز، راهکاری حیاتی برای پاک سازی فضاهای سکونتی محسوب می شود. ضمن این که فن آوری نانو در ساخت شیشه های خودتمیز شونده، استریلیزه کننده هوا و جاذب حرارت گامی به بهره گری از نانو آلومینیوم مقاومت کششی، فشاری و خمشی بتن را افزایش داد و با استفاده از نانوسیلیس ها بازیافت نخاله های ساختمانی را جهت همساز شدن صنعت ساختمان با محیط زیست ممکن ساخت. در نگاه اول شاید به علت قیمت بالای مواد نانو استفاده از این مواد در صنعت ساختمان توجیه اقتصادی نداشته باشد اما با نگاه عمیق تر و بررسی دقیق تر به این مسئله می توان دریافت که استفاده از نانو ذرات در صنعت ساختمان به خصوص در مورد هزینه های کاهش آلودگی های محیط زیست از لحاظ اقتصادی  به صرفه است. به طور مثال با بررسی این که هزینه های اقتصادی ساخت مجدد یکی بنا بسیار بیشتر از هزینه های مصرف نانو ذرات برای استحکام و مقاوم سازی ساختمان های در حال ساخت است. به همین ترتیب هزینه جمع آوری و نابودی نخاله های ساختمانی نیز به مراتب بیشتر از هزینه استفاده مجدد از آنها با کمک گرفتن از مواد نانو است.