اساسی ترین مشکل در درمان و یا آشکارسازی بیماری های سیستم عصبی مرکزی، عبور داروها و یا مواد حاجب از سد خونی- مغزی ( به دلیل اتصالات محکم سلول های اندوتلیال مویرگ های مغزی) است که با ظهور نانوتکنولوژی و بهره گیری از روشها و ابزارهای مرتبط با آندرمان ناهنجاری های عصبی و رسانش دارو با استفاده از نانو ذرات هدفمند و نانو ابزارهای در حال توسعه، امید بخش بوده است. دو مزیت مهم و تاثیرگذار در رسانش دارو به عضو هدف به کمک نانو تکنولوژی، کاراتر بودن دارو و در نتیجه کاهش اثرات جانبی بر سایر ارگان هاست. امروزه انواع مختلفی از نانو ذرات فلزی، لیپیدی و نانو ذرات پایه پلیمری در دارورسانی به مغز مورد استفاده قرار گرفته اند. این مواد از راه های مختلف و بدون عامل دار کردن که در PH فیزیولوژیک دارای بار سطحی مثبت هستند یا با فرار دادن مولکول های زیستی دارای بار مثبت می شوند، از سد خونی -مغزی عبور می نمایند یا از طریق گیرنده های ترانسفرین و لیپوپروتئینی از داخل سلول با واسطه جذب از سد خونی -مغزی عبور می کنند. در التهابات عصبی، تکنولوژی اسب تروجان و طراحی نانو ذرات مشابه مونوسیت های فعال شده از انواع روش های نفوذ مونوسیت/ماکروفاژ می باشد. همچنین در بیماری های عصبی تاثیر پروتئین کرونا و دگرگونی سد خونی- مغزی و همچنین اندازه نانو ذرات از فاکتورهای مهم اثرگذاری بر انتشار نانو ذرات از فاکتورهای مهم اثرگذاری بر انتشار نانوذرات به داخل پارانشیم مغزی می باشد. و در نهایت ارزیابی سمیت نانو ذرات بر سلول های عصبی در محیط های بالینی و داخل بدن برای دارو رسانی به سیستم مغزی از مهمترین چالش های استفاده از نانوتکنولوژی می باشد.