آشکارسازی یک زیردریایی که در عمق آب حرکت می کند، بسیار مشکل است و حضور واقعی یک زیردریایی در یک منطقه دریایی بویژه در آبهای کم عمق برای هر کشتی یک تهدید آشکار می باشد. در جنگ ضد زیردریایی روش های مختلف از قبیل اکوستیکی، راداری، مغناطیسی و دمائی مورد استفاده قرار می گیرد. در آبهای کم عمق احتمال آشکارسازی اکوستیکی کمتر ازاحتمال آشکارسازی مغناطیسی و دمایی است. آشکارسازی یک زیردریایی که نکات مربوط به مخفی سازی را به خوبی رعایت نکرده باشد به راحتی صورت می گیرد چرا که تهدیدهای مختلف هوایی، زمینی  و دریایی علیه زیردریایی وجود دارد و اگر این تهدیدها به صورت شبکه و به همراه ماهواره صورت گیرد احتمال آشکارسازی را بسیار بالا می برد. لذا بایستی در طراحی و ساخت زیردریایی حداکثر دقت و تست صورت گیرد که نویز اکوستیکی و مغناطیسی حداقلی را داشته باشد و در عملیات با آن باید عمدتاً در عمق های زیاد و نزدیک کف حرکت کند.
- آشکارسازی اکوستیکی: مهمترین و موثرترین روش آشکارسازی زیردریایی در زیر آّب استفاده از سونارهای فعال فرکانس پائین می باشد. با استفاده از این تکنیک زیردریایی در آبهای کم عمق و در فواصل خیلی طولانی قابل آشکارسازی می باشد.
- آشکارسازی غیراکوستیکی: روشهای آشکارسازی غیراکوستیکی عبارتند از: آشکارسازی مادون قرمز، آشکارسازی مغناطیسی و آشکارسازی راداری و نوری، آشکارسازی لیزری.
- آشکارسازی مغناطیسی: مشخصه مغناطیسی زیردریایی شامل چهار جزء قابل آشکارسازی می باشد که عبارتند از: میدان مغناطیسی DC میدان مغناطیسی AC میدان الکتریکی DC، میدان الکتریکی AC