علم و فناوري نانو عبارت است از توانايي به دست گرفتن کنترل ماده در ابعاد نانومتري (مولکولي) و بهره برداري از خواص و پديده هاي اين بعد در مواد ابزارها و سيستم هاي نوين. اين تعريف ساده خود در برگيرنده معاني زيادي است. به عنوان مثال فناوري نانو با طبيعت فرارشته اي خود در آينده در برگيرنده همه فناوري هاي امروزي خواهد بود و به جاي رقابت با فناوري هاي موجود مسير رشد آنها را در دست مي گيرد و آنها را به صورت «يک حرف از علم» يکپارچه خواهد کرد. ورود فناوري نانو به عرصه کشاورزي، نويد تحولي عظيم و بنيادي را در آنها مي دهد. اين تحول مي تواند جهان را از نظر اقتصادي و علمي دچار تغييرات فراواني سازد. از کاربردهاي عمده اين فناوري در کشاورزي و صنايع وابسته مي توان به موارد زير اشاره نمود: توليد نانو ذرات رونوشت از DNA، ساخت بسته بندي هاي جديد متناسب با تغييرات غذا، توليد حسگرهاي زيستي (بيوسنسورهاي) جديد جهت شناسايي پاتوژن ها، نانوغذاها، انتقال سلولي توليد آنزيم هايي با ويژگي خاص نانو، نانو کريستال ها، نانو کاتاليست ها، استفاده از نانوتيوپها در غذا، توليد غذاهاي سالم و جداسازي فاکتورهاي ضدتغذيه اي از آنها، توليد غذاهايي با ارزش تغذيه اي بالا و منابع محدود توليد داروهاي گياهي جديد، توليد سموم و کودهاي نانو مقياس و با دوام، اثر گذاري بيشتر تبديل مواد زايد کشاورزي به ذرات با مقياس نانو براي استفاده در صنايع ميکرو با حساسيت بالا و نانو کامپوزيت ها. فناوري نانو يک مهندسي نوين و توانا است که پتانسيل تسريع انتقال ما را از وضعيت موجود به صنايع پايدار آينده را دارد.

رابطه میان فناوری نانو و علوم کشاورزی در زمینه های زیر قابل بررسی است:
۱- نیاز به امنیت در کشاورزی و سیستم های تغذیه ای
۲- ایجاد سیستم های هوشمند برای پیشگیری و درمان بیماری های گیاهی
۳- خلق وسایل جدید برای پیشرفت در تحقیقات بیولوژی و سلولی
۴- بازیافت ضایعات حاصل از محصولات کشاورزی