بیش از دو دهه است که تکنیک نقاشی و نگارش در علوم اجتماعی برای تحقیق با کودکان مورد استفاده قرار می گیرد. در این تکنیک از کودکان خواسته می شود، در پاسخ به پرسشهای پژوهشگر، طرحی بر کاغذ بکشند و درباره آن توضیحاتی در کنار خود بنویسند. داده های تولید شده از طریق این تکنیک را می توان هم به روش کمی و هم به روش کیفی تحلیل کرد. پژوهشگرانی که کودکان را کنشگرانی فعال می شناسند که از جامعه تاثیر می گیرند و بر آن موثرند، خواستار مشارکت کودکان در تحقیق هستند و از این تکنیک بهره می برند. تکنیک نقاشی و نگارش را می توان به عنوان کاری انفرادی یا بخشی از طرح تحقیقاتی گروهی گسترده ای به کار برد. همچنین تنوع قابل توجهی در موضوع تحقیق، مسائل مورد بررسی و سن کودکان مورد مطالعه وجود داشته است. مثلاً این روش برای آگاهی از باورهای شایع درباره علل ابتلا به برخی بیماری ها مانند سرطان و شناخت رفتارهای مربوط به سلامتی، از جمله رژیم غذایی، استفاده شده است. این روش ابزاری نوآور است که حاصل کاربردش با کودکان خردسال داده هایی با کیفیت بالا و ماهیتی فرهیخته است. این روش داده های منعطفی را که قابلیت کمی شدن هم دارند تولید می کند، به کودکان اجازه مشارکت در تحقیق و یادگیری می دهد. از جمله دلایل ارزشمندی این تکنیک این است که اجرای آن در مدارس رایج و آسان است، داده ها را می توان به راحتی تحلیل و کدگذاری کرد، شیوه تفکر کودکان را نشان می دهد و نحوه تغییر مفاهیم نزد آنان را در سنین مختلف میسر می کند و قابلیت کمک به آگاه کردن آموزگاران را در تهیه مواد درس دارد.