انسان از زمانی جنینی قادر به شنیدن موسیقی است. جنین با نسبت های موجود در یک نغمه و همچنین با نسبت های بین نغمه های تشکیل دهنده یک موسیقی خو می گیرد. در واقع، نوعی تمرین ریاضی توسط گوش از آغاز تا پایان زندگی ادامه می یابد. موسیقی به دلیل داشتن انرژی، تحرک و جاذبه ذاتی، بسیار نافذ بوده و در افزایش مهارت گوش دادن موثر است. بنابراین استفاده از موسیقی می تواند برای برداشتن موانع شنیداری مفید باشد. در هر سبک موسیقی، شگردهای متنوعی وجود دارد. برخی پویا و برخی دیگر منفعل و آرام بخش هستند. مثلا، یک موسیقی جاز، ممکن است خون را به جریان درآورده، ضربان قلب را بالا برده و موجب ترشح شدید هورمون های بدن شود. درحالیکه موسیقی جاز آرامتری می تواند فشار خون را پایین آورده، ذهن را در حالت آلفا قراردهد و انسان را سر حال کند. موسیقی راک آرام(باخ) احساس پابرجایی، نظم، پیش بینی پذیری و امنیت را به انسان انتقال می دهد و با انگیزش ذهنی و فکری، محیط مناسبی برای کار و مطالعه ایجاد می کند. موسیقی کلاسیک (موزارت و هایدن)، دارای وضوح و شفافیت است و می تواند به تقویت تمرکز، حافظه و ادراک فضایی کمک کند. موسیقی رمانتیک (شوبرت) روی عواطف و بیان احساس تاکید می کند و اغلب به مضامین فردگرایی، وطن پرستی و عارفانه متوسل می شود. اینها بهترین نوع موسیقی برای تقویت عشق، مهر، عاطفه و احساس همدردی است.