اختلال خوردن، شامل افكار و رفتارهای كنترل نشده ای است كه الگوهای بیمارگونه ی غذا خوردن را القاء می‌كنند. زنان و مردانی كه به این اختلال دچارند، تصور غیر واقعی و تحریف شده ای از بدن خود دارند. مثلا این افراد همیشه فكر می‌كنند كه بیش از حد چاق هستند. به طور معمول یک تصور اشتباه وجود دارد که اختلالات خوردن را نوعی انتخاب در شیوه زندگی می دانند و تصور بر این است که آدم های چاق و پرخور دارای اختلال خوردن هستند در حالی که اختلال خوردن هیچ ربطی به چاقی و لاغری ندارد. اختلالات خوردن در واقع بیماری های جدی و اغلب مرگباری هستند که با افکار و احساسات افراد مرتبط است. اختلالات خوردن بیشترین میزان های مرگ و میر را در بیماری های روانی به خود اختصاص داده است. اختلال در خوردن با رفتار نابهنجار خوردن غذا از جمله کم خوردن، پرهیز از خوردن، خوردن طولانی  مدت غذا، زیاد خوردن و خوردن همراه با استفراغ و همچنین استفاده از داروهای ضدیبوست و ادرارآور مشخص می شود. مهمترین اختلال خوردن عبارتند از: بی اشتهایی عصبی و پر اشتهایی عصبی. بی اشتهایی عصبی سه ملاک اصلی دارد و شامل گرسنگی کشیدن عمدی به میزان قابل توجه، تمایل بی وقفه برای لاغری و ترس مرضی از چاقی و وجود علایم و نشانه های ناشی از گرسنگی کشیدن و پرهیز از خوردن می شود درحالی که پر اشتهایی عصبی نوعی پرخوی است که با روش های نامناسب جلوگیری از افزایش وزن همراه است و براساس نشانه شناسی ملاک های آن  عبارتند از: دوره های پرخوری با بسامد بالا، رفتارهای جبرانی متعاقب پرخوری برای پیشگیری از افزایش وزن (استفراغ عمدی، سوء مصرف ملین، مدر یا داروهای استفراغ آور) و ترس مرضی از چاق شدن. تحقیقات نشان داده است که ۹۵ درصد اختلالت خوردن در زنان اتفاق می افتد و در ۹۰ درصد موارد این بیماری در افرادی بروز  می کند که سن پایین تر از ۲۵سالگی دارند. به طور کلی شیوع اختلال خوردن در زنان ۱۵ تا ۶۲ درصد گزاش شده است و ۳۲ درصد زنان ورزشکار دست کم یک رفتار مرتبط با کنترل وزن را گزارش کرده اند. اختلال خوردن در زنان ورزشکار شاید به این دلیل است که زنانی که به ورزش و فعالیت بدنی روی می آورند، به احتمال زیاد نسبت به ظاهر جسمانی و بخصوص وزن و اندام خویش نگرانی دارند و این نگرانی ممکن است باعث اختلال خوردن از جمله بی اشتهایی و پر اشتهایی عصبی شود. به عبارت دیگر می توان گفت نگرانی در مورد وزن بدی و کاهش آن ممکن است زنان را به سوی ورزش هایی نظیر اروبیک و آمادگی جسمانی سوق دهد.

مبتلایان در مورد غذا رفتارهای خاصی نشان می دهند. مثلاً در تمام قسمتهای خانه انواع غذاها را پنهان می کنند، همیشه در جیب و کیفشان مقدار زیادی شکلات و شیرینی دارند. هنگام غذا سعی دارند آن را در دستمال بریزند یا در جیبشان پنهان کنند. گوشت را به قطعات بسیار کوچک تقسیم می کنند و زمان زیادی را صرف مرتب چیدن این قطعات در بشقاب می کنند. اگر به رفتار عجیب آنها در این موارد اشاره شود، منکر غیرعادی بودن آن شده یا خیلی سطحی از بحث در مورد آن طفره می روند.
روشهای درمان بیماری:
بستری کردن: با توجه به نقش عوامل پیچیده روان شناختی و طبی در بی اشتهایی عصبی یک طرح جامعه توصیه می شود که شامل بستری کردن در بیمارستان و در صورت لزوم درمان خانوادگی و فردی است.