وزن بدن در طی عمر نباید از وزن بین سنین ۲۵ تا ۳۰ سالگی فراتر رود. در دهه قبل متوسط وزن زنان ۴/۶ کیلوگرم اضافه شده است. طبق آمار منتشره از سازمان بهداشت جهانی ۱/۲ میلیارد زن و مرد بین سنین ۱۸ تا ۷۶ سالگی از چاقی رنج می برند. در ایران ۳۴ درصد زنان دارای نمایه توده بدنی بالای ۲۵ هستند. عوامل بشماری بر میزان کاهش BMI زنان موثر است، از آن جمله می توان به سن، وضعیت تاهل، تعداد زایمان و میزان فعالیت فیزیکی افراد اشاره کرد. تاهل و زایمان دو عامل بسیار مهم در شروع افزایش وزن در زنان است که این نکته از نقطه نظر میزان کاهش BMI اهمیت دارد. از عوامل بسیار مهم دیگر نقش سن افراد است که همراه با کاهش فعالیت فیزیکی باعث مشکلاتی در روند کاهش BMI می شود. یکی از مسائلی که باعث بروز مشکلاتی در کاهش BMI می شود، عدم آشنایی و شناخت موانعی است که افراد هنگام گرفتن رژیم لاغری با آن روبرو هستند. همان طور که گزارشات نشان داده است، اغلب افراد چاق دارای یک سابقه درمان ناموفق در کاهش وزن هستند. بررسی ها نشان می دهد که افراد معمولا ۵۰ درصد وزن از دست داده خود را در سال اول مجددا به دست می آورند. تغییر عادات غذایی، مصرف رژیم کم چرب و کم کالری، حفظ رژیم غذایی در تمام اوقات هفته و تعطیلات، صرف صبحانه بطور منظم، پایش مداوم وزن توسط خود فرد و نهایتا فعالیت ورزشی را از مهمترین عوامل موثر در کاهش BMI افراد می توان دانست. از آنجایی که چاقی رابطه مستقیمی با بیماری های متابولیکی و دیابت دارد، لزوم شناخت عوامل موثر در موفقیت رژیم های لاغری و نیز موانع پیش رو حائز اهمیت است. چالش پیش روی متخصصین تغذیه، امروزه معرفی خطی مشی هایی است که تعهد به رعایت رژیم های لاغری را افزایش داده و با شناخت عوامل موثر در کاهش BMI و موانع پیش رو، راهکارهای رژیمی- رفتاری مناسبی برای نگهداری طولانی مدت وزن از دست داده شده را بیان کند.