از نظر طب سنتی اگر بوی دهان به دلیل شل شدن و تباهی لثه باشد باید داروی سفت کننده لثه چون مرزنگوش و خردل و سرکه دهان شویه گردد و اگر بوی دهانی از دندانی باشد که پوسیده شده، باید آن دندانی که بو از آن متصاعد می شود کشیده شود و دندانهایی که دارای سوراخ شدگی هستند با سوهان هموار و صاف شود. در مورد دهان شویه های متداول آن زمان که عمدتاً اثرات بهداشتی در بافت لثه و ضد التهابی در دندانهای عفونی داشته اند می توان به نمونه های زیر اشاره نمود. دهان شویه های نیروبخش جهت لثه و دندانها مانند خاکستر پونه کوهی و برگ سرو و سنبل الطیب و دارچین و مصطکی و نمک ساییده شده را با پارچه ابریشیمی الک نموده و با آن دهان شستشو دهید و هر گاه زنگ لثه به سرخی و دمای آن به گرمی گرایید باید از دهان شویه میوه گز و مازو و گلنار و پوست انار و زاگ بلورین استفاده نمود. دندانپزشکی نوین علل بسیاری را برای بوی نامطبوع دهان بر می شمارد از قبیل: افزایش سن، مصرف دخانیات، مشکلات سیستم تنفسی، نارسایی کلیوی و مشکلات دهانی (باقی ماندن ذرات غذایی در میان دندانها، بهداشت بد دهان، عفونتهای دندانی، تنفس دهانی، خشکی دهان و عفونتهای بافت لثه و پریودونشیوم) و در مورد بوی نامطبوع دهانی با منشاء عفونت لثه بهترین راه حل را در استفاده از دهان شویه ها و رعایت بهداشت دهان و دندان ذکر می نماید. با توجه به بازگشت مجدد افکار عمومی خصوصاً در کشورهای غربی نسبت به ارجح بودن مواد گیاهی جهت استفاده به عنوان دهان شویه هم اکنون بسیاری از کارخانه های تولیدی دارویی و بهداشتی از عصاره انواع گیاهان دارویی در خمیردندانها و دهان شویه های خود استفاده می کنند.