درمان هالیتوزیس بستگی به علت ایجاد کننده آن دارد. بوی بد دهان به دلایل داخل دهانی می تواند پاتولوژیک یا فیزیولوژیک باشد. در هر صورت رعایت بهداشت دهان و دندان با روش هایی مثل مسواک زدن، نخ کشیدن و تمیز کردن زبان توصیه می شود. هرگونه مشکل در دهان و یا دندان ها که در ایجاد بوی بد دهان تاثیر داشته بایستی برطرف گردد. تمیز کردن زبان همراه با دیگر روشهای متداول بهداشت دهان مثل مسواک و نخ دندان در هالیتوزیس مورد تاکید قرار گرفته است. علاوه بر روشهای مکانیکی استفاده از عوامل شیمیایی برای غلبه بر بوی بد دهان نیز مورد توجه و استقبال قرار گرفته است.
دهانشویه ها: دهانشویه های متعددی با مواد موثره مختلف در بازار وجود دارد. عمدتاً توصیه می کنند دو تا سه بار در روز به مدت حداقل ۳۰ ثانیه در هر بار در دهان نگهداری و دهانشویه شود. دهانشویه ها حاوی ید، ترکیبات فنولی و ترکیبات حاوی یونهای فلزی می باشد. تاثیر دهانشویه ها کوتاه مدت است و دهانشویه هایی که نتایج درمانی بهتری نشان داده اند مدت زمان ۲ تا ۳ ساعته در برطرف کردن بوی بد دهان تاثیر داشته اند.
مخفی کردن بوی بد دهان: استفاده از  فراورده های خوشبو کننده یا راههایی برای مخفی کردن بوی بد دهان با استفاده از دهانشویه، اسپری های خوشبو کننده دهان، آدامس هایی جویدنی، قرص های مکیدنی تاثیر کوتاه مدتی دارد و علت ایجاد بوی بد همچنان باقی است. اگر ترکیبات بدبو در بزاق محلول باقی بماند و فرار نباشند بوی بد آنها کاهش یافته و عملاً مشکل مرتفع می شود. برای افزایش میزان حل شدن ترکیبات بدبو در مایع بزاق بایستی حجم مایع بزاق افزایش یابد. جویدن آدامس عمدتاً باعث افزایش بزاق می گردد. اضافه کردن مواد ضدباکتری، ترکیبات یونهای فلزی و طعم و عطر به آدامس نیز از راههای دیگری به کنترل بوی بد کمک می کنند. در بین صمغ های گیاهی جویدنی صمغ درخت مصطکی (گیاهی از خانواده پسته کوهی) به عنوان خوشبو کننده مورد توجه قرار گرفته است. کندر، دانه رازیانه، چوب دارچین و جعفری تازه از دیگر جویدنی های است که توصیه شده است.