هالیتوزیس را می توان به دو دسته واقعی و غیر واقعی تقسیم بندی کرد. یا واقعاً بوی بد وجود دارد و با روشهای متداول می توان ترکیبات موثر در ایجاد بوی بد را اندازه گیری کرد که به آن بوی بد دهان واقعی می گویند. یا اینکه بوی بد دهان غیر واقعی است و آن را نمی توان کشف کرد ولی بیمار فکر می کند که دچار بوی بد دهان است که به آن بوی بد کاذب می گویند. بعضی از بیماران دسته دوم ممکن است پس از معاینه، درمان لازم و راهنمایی هنوز هم اصرار داشته باشند که دچار بوی بد دهان هستند که به آن هالیتوفوبیا(ترس از بوی بد دهان) اطلاق می شود. هالیتوزیس واقعی ممکن است فیزیولوژیک و یا سیستمیک (اعم از آزاد شدن ترکیبات مولکولی بد بو از فعالیت میکروبی در عفونتها یا به واسطه علل پاتولوژیک مثل دیابت و نارسایی کلیوی) باشد.

بوی بد دهان فیزیولوژیک: معمولاً نفس افراد پس از بیدار شدن در صبح بوی نامطبوعی داردکه این بوی بد گذرا بوده و با خوردن و آشامیدن یا آب کشیدن دهان و یا مسواک زدن مرتفع می گردد. احتمالاً نفس بد بوی صبحگاهی ناشی از افزایش فعالیت متابولیک میکروبی طی خواب باشد. گرسنگی هم بوی نامطبوع مشابهی ایجاد می کند. بوی بد دهان متعاقب مصرف خوراکی، آشامیدنی و یا دخانیات، بعضی خوراکی ها مثل سیر، پیاز و کلم و مصرف الکل و استعمال دخانیات از جمله مواردی هستند که به دلایل غیر پاتولوژییک می توانند سبب ایجاد بوی نامطبوع گردند. دود سیگار و تنباکو حاوی ترکیبات سولفور فرار است که بوی نامطبوعی دارد علاوه بر اینکه سیگار اثرات مخربی بر روی پریودنشیوم و جریان بزاقی نیز دارد. در این موارد شاید موثرترین روش پیشگیری از بوی بد دهان ترک عادات باشد.

بوی بد پاتولوژیک: هالیتوزیس پاتولوژیک می تواند منشا داخل دهانی با خارج دهانی داشته باشد.

- بوی بد دهان با منشاء داخل دهانی: حدود۸۵ درصد از موارد بوی بد دهان علتی در داخل دهان دارند و عمدتاً در اثر فعالیت میکروارگانیزمها ایجاد می شوند. توانایی باکتریهای گرم منفی پروتئولیتیک در تولید گازهای بد بو باعث شده که آنها را مسئول بسیاری از موارد هالیتوزیس واقعی دهان بدانند، گرچه نشان داده شده که باکتری های گرم مثبت مثل گونه های پپتواسترپتوکک نیز توانایی تولید ترکیبات گازهای سولفور فرار بد بو را دارند. ترکیبات سولفور فرار از قبیل سولفید هیدروژن، متیل مرکاپتان و دی متیل سولفید از ترکیبات عمده مسئول بوی بد دهان هستند. باکتریها با متابولیسم سوبستراهای حاوی گوگرد مثل سیستئین، متیونین، تریپتوفان، آرجی نین و لیسین می توانند ترکیبات بد بو تولید کنند. پوسیدگی دندانی و بیماری پریودنتال از شایع ترین علل هالیتوزیس پاتولوژیک با منشاء داخل دهانی بوده است، ولی توپوگرافی سطح پشتی زبان بخصوص در نواحی خلفی سطح ناهموار مناسبی برای تجمع بقایای غذایی و باکتری ها بوجود می آورد که می توان منجر به تولید بوی نامطلوع گردد. از دیگر دلایل هالیتوزیس خشکی دهان است که به دلایل متعددی مثل مصرف بعضی داروها از جمله داروهای آنتی هیستامین، ضد افسردگی و ضد فشار خون است.
-هالیتوزیس بواسطه علل خارج دهانی: بخش کوچکی از موارد بوی بد دهان علت خارجی دارد همانند علل تنفسی، گوارشی و متابولیکی. بعضی اختلالات تنفسی ممکن است بوی نامطبوعی ایجاد کنند که از دهان یا بینی فرد مبتلا استشمام شود. در مواردی که درمان های ساده مکانیکی و شیمیایی در حفره دهان موثر نباشد، ممکن است برداشت لوزه ها یا کریپتهای لوزه با لیزر توسط متخصص گوش و حلق بینی انجام شود. درخصوص اختلالات گوارشی، بوی بد دهان ناشی از آنها در آروغ زدن و یا استفراغ می تواند مشخص شود. در پاره ای اختلالات متابولیک عوامل با بوی نامطبوع می توانند از طریق گردش خون به ریه ها رسیده و در هوای بازدمی به صورت بوی بد دهان استشمام شوند. دیابت، بیماری کبدی و نارسایی کلیوی از اختلالات متابولیکی هستند که می توانند سبب بوی بد دهان شوند. سندرم بوی ماهی یک اختلال ژنتیکی است که بدن فرد بوی نامطبوعی شبیه به بوی ماهی دارد. در این بیماری مقادیر بسیار زیادی از تری متیل آمین درخون وجود دارد که به مایعات بدن و نفس وارد می شود.