بیش از ٤٠ %ســالمندان داراي دندان مصــنوعي به دليل طول كشـــيدن عمل جويدنشـــان حين غذا خوردن از جمع خجالت مي كشـند و اين يكي از دلايلي اسـت كه آنها را به سـوي انزوا سـوق مي دهد. افرادي كه ٢١ دندان يا بيشتر در دهان داشته باشند مشكلات كمتري در خوردن انواع غذاها دارند. با اين وصـــف محدود كردن انواع غذاها و نحوه تهيه آنها روي تغذيه و رژيم غذايي تأثير مي گذارد. افرادي كه محدوديت در جويدن دارند، غذاهاي خاصـــي را انتخاب مي كنند و معمولاً گوشـــت، ميوه هاي تازه و سبزيجات از غذاي شان حذف مي شود كه خود اثر منفي در جذب ويتامينها و دريافت فيبر خواهد داشــت. اين شــرايط افراد را مستعد بيماريهاي قلبي عروقي، سكته و همچنين سرطانهاي دستگاه گوارش مي كند. قند و كربوهيدرات جزء اصـــلي غذاي ســـالمندان به خصوص افراد ساكن خانه سالمندان را تشكيل مي دهد. درنتيجه چاقي  ديابت و بيماريهاي قلبي عروقي حادث خواهد شــد. علاوه بر اين اين نوع تغذيه بر تخريب بيشــتر دندانها و همچنين آتروفي زبان تأثير دارد و در پي آن واريسهاي زير زبان نيز كه در اكثر مطالعات ســالمندي به آن اشاره شده است چشمگيرتر خواهد شد. در مطالعات متعدد ميزان جريان بزاق جزء اصــلي در حفاظت از دندانها و ممانعت از پوســيدگيها در نظر گرفته مي شــود. بزاق هم از نظر كمي و هم كيفي به جهت تغيير محتوا مي تواند در محافظت از دهان اختلال ايجاد كند. در خصـــوص اعمالي كه در محافظت از مخاطات انجام مي دهد براي مثال كاهش ميزان بزاق ريسك عفونتها به خصـــوص نوع قارچي را افزايش مي دهد و اين امر با وجود دندان مصـــنوعي شـــدت مي يابد. در ايران مهمترين تغيير سالمندي در دهان از دســـت دادن دندانهاســـت. از دســت دادن طولاني مدت دندانها باعث تغييراتي در اســتخوان آلوئول مي شــود كه درنتيجه آن جايگذاري ايمپلنت را دشــوار مي شــود وليكن بايد در نظر داشـــت كه در مجموع بهترين گزينه براي افراد ســـالمند با دندانهاي از دســـت رفته متعدد هميشـــه ايمپلنت اســـت.