معمولاً حدود شش ماهگی دندانهای شیری شروع به رویش می کنند و تا سن ۲/۵ سالگی همه دندانهای شیری کودک بیرون آمده است. از سن شش سالگی دندانهای دائمی شروع به رویش می کنند و به تدریج جایگزین دندانهای شیری می شوند. بعضی از دندانهای شیری تا سن ۱۲ سالگی در دهان کودک باقی می مانند. دندانهای شیری علاوه بر کارکردهایی نظیر جویدن غذا، حفظ شکل زیبایی چهره و نقش در تکلم کودک، وظیفه مهم دیگری نیز دارند و آن عبارت است از حفظ فضای لازم برای رویش دندانهای دائمی. مراقبت از دهان و دندان باید از کودکی شروع شود، زیرا تنها با انجام مراقبتهای ویژه از دندانهای شیری کودکان است که می توان انتظار رویش صحیح دندانهای دائمی را داشت. پوسیدگی دندان معمولاً از زمان خردسالی شروع می شود، ولی علایم آن ممکن است تا چندسال هم از نظر کودک و هم از دید والدین و دندانپزشک مخفی بماند. در کودکان ۱ تا ۳ ساله والدین به عنوان مراقبت کنندگان اصلی جهت اقدامات بهداشت دهان و دندان محسوب می شوند. آموزش به کودک در مورد مسواک زدن، مقدار خمیردندان به اندازه یک نخود و استفاده نخ دندان توسط والدین انجام می شود. در دوره قبل از مدرسه ۳ تا ۶ سالگی پیشرفت کودک درامور بهداشتی دهان و دندان آغاز می شود، اما هنوز والدین تامین کننده اصلی اقدمات بهداشت دهان و دندان هستند.