رنگ مهمترین عامل تعیین کننده زیبایی دندان است. امروزه با توجه به افزایش آگاهی بیماران از مقوله زیبایی و افزایش اهمیت این موضوع در جامعه، تقاضای بیماران برای ترمیم دندانها با مواد هم رنگ افزایش یافته است. چشم انسان می تواند تفاوت های کوچک در رنگ را تعیین کرده و دندان را با تمام پیچیدگی هندسی چند لایه بودن بافتی و پارامترهای ثانویه رنگ، تجسم کند. بنابراین مهارت هماهنگ سازی رنگ توسط بیمار یا هر فرد بیننده دیگری می تواند مورد قضاوت قرار بگیرد. رنگ دندان را نمی توان تنها با به کار بردن نمونه های رنگی دندانی تعیین کرد. شرایط محیطی بر انتخاب رنگ بسیار تاثیر گذارند و دیده شده که با تغییر شرایط، انتخاب رنگ توسط دندان پزشکان متفاوت بوده است. به طوری که محیط مطب، شرایط روحی دندان پزشک و حتی لباس بیمار در انتخاب رنگ تاثیر می گذارند. به طور کلی انتخاب رنگ دندان به یکی از دو روش زیر صورت می گیرد:

۱- روش چشمی

۲- روش دیجیتالی

چون دندانهای طبیعی، چند رنگ و دارای ترانسلونسی هستند و دارای سطحی محدب هستند؛ ارزیابی رنگ آنها بوسیله دستگاههای رنگ سنج پیشرفته، کمک شایانی به دندان پزشکان می نماید؛ با این حال به دلیل قیمت بالا و فراگیر نشدن آن، هنوز رایج ترین روش موجود در تعیین رنگ دندان روش چشمی است. تشخیص چشمی شامل مقایسه رنگ دندان با یک نمونه رنگ استاندارد یا مرجع می باشد اما انتخاب رنگ توسط چشم چندان با ثبات نیست و فاکتورهایی چون سن، خستگی، موقعیت منبع نوری و کنتراست بر آن تاثیر گذارند. ارزیابی دیجیتالی رنگ در مقایسه با آنالیز چشمی دارای مزایایی همچون سرعت بالا، تکرار پذیری و قابلیت اندازه گیری آن می باشد.