چنانچه لامینای دندان بیش از تعداد طبیعی جوانه های دندانی تشکیل شود، دندان اضافی را ایجاد می کند. طبق آمارهای موجود وقوع دندانهای اضافی کمتر از ۱۵ درصد است و آقایان دو برابر خانمها مبتلا می شوند. شایع ترین محل های بروز دندان اضافی در فاصله بین دندانهای پیشین مرکزی فک فوقانی و فک تحتانی است. دندانهای اضافی تا زمانیکه در نظم دندانهای طبیعی تغییری بوجود نیاورند فقط از طریق رادیوگرافی قابل تشخیص خواهند بود. بروز دندان اضافی در بینی نادر است، بخصوص اگر دندان مذکور دندان نیش باشد. در سال ۱۹۹۴ یک مورد دندان اضافه به شکل دندان پیشین در بینی گزارش شد و در ۱۰ سال اخیر فقط یک مورد دندان به شکل دندان نیش در بینی گزارش شده است. مورد بحث کودکی ۷ ساله بوده که در سال ۱۹۹۳ متعاقب ضربه با ناحیه صورت در دوران شیرخوارگی دچار این مشکل شده بود. ضربه مذکور منجر به بروز ناهنجاری دندانی به شکل نابجا قرار گرفتن نیش در بینی و فقدان دندان پیشین شده بود. معاینات دست جمعی کودکان برای تشخیص دندانهای اضافی و ممانعت از بروز عوارض احتمالی از جمله جابجایی دندانها و اتصال دندانهای فوق به سایر دندانهای طبیعی یا استخوان فک فوقانی و تحتانی توصیه می گردد. اخیراً هم خانمی ۳۳ ساله تهرانی با احساس توده ای تیز و سفت در کف حفره بینی به پزشک مراجعه می کند. در معاینه جسمی سفید، سفت با ظاهری شبیه با تاج دندان نیش، بدوت علامتی دال بر التهاب، آبسه، کیست و عفونت در کف بینی طرف چپ مشاهده می شود. وضعیت روی هم قرار گرفتن دندانها وتعداد آنها هم طبیعی بوده است. در بررسی رادیولوژیک دندان اضافی به خوبی قابل مشاهده بود که نهایتاً با جراحی از طریق شکاف داخل دهانی در ناحیه لثه ای - گونه ای فک فوقانی دندان اضافی با گوژ و چکش از داخل استخوان بطور کامل خارج می شود.