افرادی که صرفاً به صورت توافق ازدواج سفید داشته باشند، چنین توافقی برخلاف نظم عمومی، اخلاق حسنه و نامشروع است که از حیث ارتکاب عمل نامشروع و فعل حرام مطابق ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی قابل تعقیب و مجازات خواهند بود و فرزند حاصل از آن نامشروع تعریف می شود که از حقوق اجتماعی از جمله تحصیل و شناسانامه محروم خواهد بود و از والدین طبیعی خود ارثی نخواهد برد و همسرش مستحق دریافت نفقه نخواهد بود و نباید انتظار داشت قانون برای هر ناهنجاری، یک لباس قانونی بپوشاند و در این  زمینه، خلاء قانونی نداریم، از لحاظ قانونی ازدواج متعه پیش بینی شده است. پس در ازدواجی که زن و مرد بدون هر گونه قیودات شرعی و ثبت قانونی تن به رابطه دهند این نوع رابطه نه شرعی، نه عرفی و نه قانونی به حساب می آید و اساساً نام ازدواج نمی توان بر آن نهاد و یک رابطه غیرشرعی است که قانون از آن و فرزند حاصل از آن هیچ حمایتی نمی کند. از دیدگاه فقها مخصوصاً آیت الله مکارم شیرازی اصل بر این است که این ازدواج حکم زنا را دارد که هم خانه شدن بدون ازدواج رسمی، از نظر دینی هیچ فرقی با زنا ندارد.
در ازدواج سفید در کشورهای غربی، شرکای زندگی آدرس محل زندگی و مشخصات خود را به طور کامل به پلیس محلی اعلام کرده و مراتب در اداره پلیس ثبت می شود و محاکم قضایی در صورت اطلاع پلیس محلی و ثبت این نوع ازدواج ، دعاوی این افراد را می پذیرند یعنی این نوع ازدواج قانونی می باشد ولی در نظام حقوقی و فقهی ایران همانطور که اشاره شد به دلیل عدم ثبت شرعی و عدم مسئولیت حقوقی این نوع رابطه و بارداری های ناخواسته و عوارض بهداشتی ناشی از سقط جنین غیرقانونی می باشد.