چنین به نظر می رسد که رژیم غذایی افراد چاق ناکافی است. بنابراین عجیب نیست اگر صبحانه مصرفی در افراد چاق و پر وزن نسبت به افراد با وزن طبیعی کفایت کمتری داشته باشد. تحقیقات نشان داده است که افراد چاق بیشتر از افراد با وزن طبیعی، وعده صبحانه را حذف می کنند و کمتر به آن اهمیت می دهند. شیوع حذف وعده صبحانه در بزرگسالان آمریکایی از ۱۴ درصد به ۲۵ درصد افزایش یافته است. این در حالی است که به طور معمول، کسانی که تقریبا هر روز صبحانه می خورند، ریزمغذی های کافی دریافت می کنند و درصد کمتری از انرژی روزانه آنها به چربی اختصاص می یابد. پس مصرف مرتب صبحانه می تواند در کاهش کل کالری دریافتی افراد چاق و پروزن موثر باشد و به کنترل وزن کمک نماید. تحقیقات نشان داده است افرادی که صبحانه نمی خورند الگوی نادرست تری نسبت به کسانی که صبحانه می خورند دارند و در وعده های بعد از ظهر چربی و نان بیشتری مصرف می کنند. برخی از محققین بر این باورند افرادی که صبحانه نمی خورند، غذاهای چرب بیشتری را انتخاب می کنند که اثر سیرکنندگی کمتری دارد، تراکم مواد مغذی آن پایین تر است و باعث تعادل مثبت انرژی و افزایش وزن می شود. تحقیقات نشان می دهد که مصرف صبحانه شدت گرسنگی را در طول روز کاهش می دهد، از پرخوری تا هنگام خواب جلوگیری می کند، در مصرف غذاهای با تراکم انرژِی کمتر در بخش باقی مانده روز موثر است و باعث بهتر انجام دادن فعالیت های جسمانی می شود. محققین دریافته اند که خوردن صبحانه به کاهش دریافت چربی و میان وعده های صنعتی در طول روز کمک می کند. با توجه به شیوع بسیار بالای چاقی در قشرهای مختلف جامعه، می توان با آموزش تغذیه و افزایش آگاهی مردم و اصلاح رفتارهای تغذیه ای، برای کاهش چاقی که از عوامل خطر بیماری های مزن غیرواگیر است، گام مهمی به جلو برداشت.