رابطه جنسی دارای سه جزء است: تمایل، برانگیختگی و ارگاسم. در بین تمام موجودات زنده، تمایل جنسی در انسان وضعیت پیچیده تری دارد. تمایل جنسی، علاقمند بودن به افکار و رفتار جنسی را شامل می شود. تمایل جنسی به عنوان منبع پر انرژی زندگی تلقی می گردد. همچنین به عنوان راهبردی برای پیشگیری و حل و فصل تعارضات غیرجنسی نیز محسوب می شود و به افراد این توانایی را می دهد که با تعارضات روزمره زندگی به صورت مثبت مواجه شوند. تمایل جنسی در زنان و مردان متفاوت است. بسیاری از زنان مدت ها احساسات جنسی خود را سرکوب می نمایند تا زمان ازدواجشان فرا رسد و در این زمان آنها تازه به تکاپو می افتند که چگونه باید با این وضعیت مواجه شوند. این امر باعث می شود که در سالهای بعد از ازدواج نیز، نتوانند به طور مناسب تمایلات جنسی خود را تجربه نمایند. علاوه بر این، تقاضاهایی هم که از جانب همسرشان دریافت می کنند، شرایط را برای ابراز تمایلات آنان دشوار می سازد. تمایل جنسی زنان در مقایسه با تمایل جنسی مردان در پاسخ به عوامل موقعیتی، فرهنگی- اجتماعی انعطاف پذیرتر و تغیرپذیرتر است. تحقیقات نشان داده است که تمایل و رفتار جنسی زنان در مقایسه با مردان از ثبات کمتری برخوردار است. بسیاری از پژوهش ها نشان داده اند که مردان تمایل جنسی بیشتری را نسبت به زنان از خود نشان می دهند. تمایل جنسی در مردان فرآیندی مداوم و تغییر ناپذیر است، در حالی که تمایل جنسی در زنان در نوسان زیاد و به صورت ادواری است. تمایل جنسی زنان در مقایسه با تمایل جنسی مردان در پاسخ به عوامل موقعیتی و فرهنگی- اجتماعی انعطاف پذیرتر و دستخوش تغییرات بیشتری قرار می گیرد. این انعطاف پذیری در راستای سازگاری با قدرت فیزیکی و سیاسی برتر مردان در جامعه است. بنابراین، تمایل و رفتار جنسی زنان در مقایسه با مردان از ثبات کمتری برخوردار است.