خود درمانی بدون اطلاع کامل و کافی از نوع بیماری و نحوه و میزان درمان های مناسب منجر به بروز عوارض و دردسرهای زیادی خواهد شد. خود درمانی در مورد عفونت های مثانه و کلیه، در صورتی که آنتی بیوتیک به مدت مناسب استفاده نگردد، منجر به کاهش علائم و بهبود موقتی شده و طی مدت کوتاهی علائم عفونت درمان نیافته، باز می گردد. همیشه درمان عفونت های عود یافته بعد از درمان ناکامل اولیه، به علت مقاومت آنتی بیوتیکی، مشکل تر خواهد بود. لذا توصیه به شروع درمان زیر نظر پزشک می شود. درمان عفونت های تناسلی در اغلب موارد باید در هر دو زوج با هم صورت بگیرد. درمان فرد علامت دار، بدون درمان همسر وی اغلب منجر به تکرار عفونت خواهد شد که درمان عفونت عود یافته سخت تر خواهد بود. استفاده خودسرانه از اسپری های بی حس کننده برای درمان انزال زودرس هم مشکل زا خواهد بود. با وجودی که اسپری بی حس کننده باعث تاخیر در خروج مایع منی می شود، ولی به علت ایجاد بی حسی، کیفیت رابطه جنسی را کم می کند. به همین دلیل نیز استقبال عمومی از این اسپری ها زیاد نیست. لازم به ذکر است که در صورت استفاده از اسپری، حتما بعد از نعوظ کامل و قبل از نزدیکی کاندوم استفاده شود تا ماده بی حس کننده به شریک جنسی منتقل نشود. احتمال شکستگی آلت تناسلی مرد در صورت استفاده بیش از حد از اسپری و بی حس شدن کامل آلت زیاد می شود و باید از فشار بیش از حد و غیرمعمول به آلت خودداری گردد. برای درمان اختلال نعوظ ( سفت شدن آلت) از داروهای سیلدنافیل و تادالافیل استفاده می شود. این داروها در افراد مبتلا به بیماری های قلبی که داروهای ترکیبات نیترات مثل ایزوسورباید، نیتروکانتین، زیرزبانی تی ان جی و سایر ترکیبات نیتراتی را مصرف می کنند خطرناک است و ممنوعیت مصرف دارد. لذا همیشه قبل از مصرف این داروها در مورد احتمال تداخلات دارویی با پزشک مشورت شود.