زیست مهندسان در دانشگاه هاروارد با الهام از دستگاه های پشمک ساز یک فناوری عملی جدید برای ساخت نانوالیاف ریز توسعه داده اند. آنها در این فناوری یک سانتریفوژ پرسرعت را با یک دستگاه پشمک ساز ترکیب کردند. محمدرضا بدرسمایی و همکارانش توانستند با استفاده از افزاره ای متشکل از یک ظرف استوانه ای شکل چرخنده و یک نازل، نخ هایی مبتنی بر پلیمر با قطر ۱۰ نانومتر را ریسیده و بکشند. این ابداع می تواند برای صنعت نوید بخش باشد و گستره وسیعی از کاربردهای بالقوه از اندام های مصنوعی و احیای بافت گرفته تا فیلترهای هوا و منسوجات، داشته باشد. کیت پارکر، یکی از این محققان می گوید: این یک روش عالی است که می توان از آن به طور وسیع برای ساخت نانوالیاف استفاده و در مقایسه با روش های معمول، راندمان بسیار بالاتری دارد. از آنجایی که این دستگاه های ساده به آسانی می توانند تولید نانوالیاف را در هر آزمایشگاهی ممکن سازند، روش ما برای صنعت بسیار مطلوب است. در حقیقت با این روش ما می توانیم نانومنسوجات را توسعه دهیم. در حال حاضر بیشتر روش های معمول ساخت نانوالیاف بر الکتروریسندگی با ایجاد یک تغییر الکتریکی ولتاژ بالا داخل یک قطره از پلیمر برای کشیدن آنها به صورت دسته های طویلی از نخ های نانومقیاس، مبتنی هستند. این در حالی است که الکتروریسندگی روش قابل کنترلی نیست و راندمان نانوالیاف تولید شده به وسیله آن کم است. اکنون محققان دانشگاه هاروارد با استفاده از ریسندگی جت چرخشی، یک روش ساده تر توسعه داده اند. خوراک به سرعت وارد می شود و این ماده پلیمری داخل یک مخزن در بالای یک موتور قابل کنترل چرخانده می شود. این روش امکان کنترل و بهتر و راندمان بزرگتر را فراهم می کند. این مواد هنگامی که ریسیده می شوند کشیده می شوند، این رفتار بسیار شبیه به رفتار شکر مذاب در دستگاه پشمک ساز هنگامی که شروع به خشک شدن به صورت نوارهای ابریشم نما و نازک می کند، است. این نانوالیاف، همانند تولید پشمک، در سرتاسر یک نازل با ترکیب فشار سانتریفوژ و هیدرواستاتیک مخلوط می شوند.