طبق آزمایش ها، فسفر موجود در بوقلمون چهار برابر میگو و این ماده ۸۰ درصد عامل تشکیل کلسیم در استخوان های بدن است. پروتئین موجود در گوشت بوقلمون ۲۸ درصد بیشتر از هر گوشت دیگری است. گوشت بوقلمون نسبت به گوشت های دیگر فاقد اوره و اسید اوریک است و می دانیم که اسید اوریک یکی از عوامل سکته مغزی است. گوشت بوقلمون انواع ویتامین های Bاز جمله B۱، B۳، B۶و B۱۲ را دارد و برای جلوگیری از افسردگی، بیماری ام اس و از بین بردن کم خونی موثر است. همچنین در گوشت بوقلمون مقدار زیاید امگا۳ وجود دارد که باعث باز شدن مجاری عروق بدن و پایین آورنده کلسترول می شود و از مزمن شدن بیماری ها جلوگیری می کند.  گوشت بوقلمون دارای اسیدهای آمینه به نام تریپتوفان است که در بدن به پروتئین تبدیل می شوند و عامل شادابی هستند. اسیدهای آمینه در مرمت سلولهای ماهیچه ای و اندام بدن، ناخن، پوست، مو و غذ ترشحی، نقش بسزایی دارند و برای ورزشکاران بسیار مفیدند. گوشت بوقلمون سرشار از کلسیم و برای همه افراد به خصوص خانم ها بسیار مفید است. کلسیم باعث کاهش کلسترول و فشار خون می شود. سدیم موجود در گوشت بوقلمون باعث رشد خردسالان می شود. ضد سرماخوردگی است و به ساختن DNA و هورمون های مردانه در بدن کمک می کند و باعث تنظیم سن بلوغ در افراد می شود. سلنیوم موجود در گوشت بوقلمون اهمیت بسیاری دارد. این عنصر همراه با کلسیم، پتاسیم و ویتامین D، C، B و عنصر روی که همگی در گوشت بوقلمون موجودند، ضد تمامی سرطان ها به خصوص پروستات و سینه است. حجم گوشت بوقلمون به علت فقدان چربی میان بافتی، در هنگام پخت برخلاف گوشت مرغ، گوساله و گوسفند کم نمی شود. از مرغ بعد از پختن ۵۵ درصد، گوشت قرمز ۶ درصد  و بوقلمون ۸۵ درصد گوشت پخته به دست می آید.