سفید کردن رنگ دندان با عوامل شیمیایی برای اکسید کردن رنگ دانه های عالی داخل دندان، اصطلاحا سفید کردن نامیده می شود. روش های سفید کردن را می توان بر اساس این که روی دندان زنده یا مرده همچنین بر این اساس که در مطب صورت پذیرد یا خارج از مطب طبقه بندی کرد.
سفید کردن دندان های غیرزنده
سفید کردن دندان هایی است که تحت درمان ریشه قرار گرفته اند. تغییر رنگ ها ممکن است در اثر تروما یا ضربه به دندان قبل از درمان ریشه و یا در اثر تجزیه بافت های باقیمانده پالپ و یا ناشی از رنگ دانه های مواد ترمیمی و سمان های استقرار یافته در دندان به عنوان جزیی از درمان ریشه باشد. که این روش به دو صورت داخل مطب و خارج از مطب و بنا به تشخیص ندانپزشک انجام می شود.
سفید کردن دندان های زنده
این بخش از درمان که متقاضی زیادی هم دارد بنا به تصمیم بیمار و هزینه آن و دشواری بر داشتن برخی از تغییر رنگ هاست که نوع درمان را تعیین می کند. موارد تجویز سفید کردن در دندان های زنده شامل تغییر رنگ داخلی دندان حاصل از سن، ضربات و تروما و مصرف دارو است که بهتر است قبل و بعد از درمان های ترمیمی پیشنهاد شود تا رنگ های مواد ترمیمی را با دندان هماهنگ نماید. تغییر رنگهای داخلی زرد یا نارنجی به نظر بهترین پاسخ را به درمان سفید کردن نشان می دهند. تغییر رنگ های آبی- خاکستری غالبا به دشواری به این درمان پاسخ می دهند. رنگ دانه های قهوه ای ناشی از فلوروزیس غالبا به درمان واکنش نشان می دهد. اما رنگ دانه های فلوروزیس به شکل موثری برطرف نمی شود. در هر حال سفید کردن دندان های زنده هنگامی که دندانپزشک آن را انجام می دهد درمان موثر و ایمنی است.
سفید کردن دندان ها در منزل
بسیار کم زحمت تر بوده و به صرف وقت کمتری در مطب نیاز دارد. ابتدا قالبی از درمان بیمار توسط دندانپزشک گرفته می شود و نای گارد پلاستیکی شفاف ساخته می شود و ماده سفید کردن در اختیار بیمار قرار می گیرد و توصیه های لازم به بیمار داده شده از نحوه قرار دادن نایت گارد اطمینان می یابد و از بیمار خواسته می شود که حین درمان از آشامیدن مایعات گرفته تا شستشوی دهان اجتناب نموده و ماده نایت گارد سفید کردن را باید هر ۱/۵ تا ۲ ساعت یکبار تعویض نماید و در صورت استفاده از نایت گارد در شب یکبار گذاشتن ماده سفید کردن هنگام خواب کفایت می کند.