سالهاست که ورزش کاران و مربیان در خصوص مصرف و یا عدم مصرف مکمل ها بر سر یک دو راهی بین فواید و یا خطرات احتمالی این فرآورده قرار گرفته اند. عوامل مختلفی بر میزان و تمایل به مصرف مکمل ها اثر گذارند که از آن جمله می توان به سن، نوع ورزش و در برخی موارد جنس اشاره کرد. به عنوان مثال مکمل هایی که توسط زنان ورزشکار مورد توجه قرار می گیرند، اغلب بر کاهش وزن و درصد چربی بدن یا تامین نیاز به مواد مغذی تمرکز دارد. در حالی که مکمل های موثر بر افزایش توده عضلانی، بیشتر مورد اقبال مردان ورزشکار قرار می گیرد. عواملی که بر نیاز به مصرف یک مکمل غذایی- ورزشی موثر هستند، عبارتند از سن، جنس، نوع و شدت برنامه تمرینی، میزان انرژی و مواد مغذی دریافتی و عامل زمان یعنی زمان مناسب برای مصرف یک مکمل.
مکمل ها را می توان در چند بخش تقسیم بندی کرد
غذاهای ورزشی
فراورده های خاص که به عنوان منابعی از مواد مغذی هستند ولی در برنامه غذایی روزانه و معمول مورد استفاده نمی باشند. نظیر نوشیدنی ورزشی، ژل های ورزشی، غذاهای مایع، بارهای ورزشی، جایگزین های الکترولیت ها.
مکمل های پزشکی
این مکمل ها اغلب برای درمان کمبودهای مواد مغذی یا درمان عارضه های بالینی استفاده می شوند. نظیر مکمل آهن، مکمل کلسیم، مولتی ویتامین + میترال، ویتامین د و پروبیوتیک ها ( میکروب های مفید برای سیستم گوارشی و سیستم ایمنی).
مکمل های موثر بر عملکرد
این گروه فرآورده ها با هدف افزاش کارایی و عملکرد ورزش کاران استفاده می شوند. این مکمل ها بهتر است به تنهایی و به طور مجزا مصرف شوند تا از اثربخشی یا عوارض احتمالی هر یک از آنها بتوان آگاه شد. همچنین توصیه و مصرف این فرآورده ها نیاز به ارزیابی اولیه دارد و به همین دلیل بهتر است تحت نظر متخصص تغذیه ورزشی مصرف و میزان آن تعیین گردد. این مکمل ها شامل مواردی نظیر کافئین، بتاآلانین، بیکربنات، کراتین و عصاره چغندر قند می باشد.