حتما تو هم جزء افرادی هستی که گاهی اوقات خودت را فراموش می کنی. چرا؟ چون به قدری برای دیگران مایه می گذاری و انرژی ات را هدر می دهی که هرگز به ذهنت خطور نمی کند که باید به داد خودت هم برسی. این نکته را به خاطر بسپار که زمانی می توانی لطفی در حق دیگران کنی که خودت سرشار از انرژی باشی. از این رو باید زمینه های زیر را در نظر بگیری.
- نیازهای جسمانی
اگر در وضعیتی قرار داری که فرصت غذا خوردن، خواب راحت و ورزش درست و حسابی را نمی توانی داشته باشی؛ حتما در برنامه هایت تجدیدنظر کن. وقتی تو مواظب سلامتی و خواب و خوراک خودت باشی؛ با انرژی بیشتری هم به دیگران سرویس می دهی. اگر مدام احساس کسالت و خستگی کنی، سبب می شود به هر بهانه ای دق دلت را سر نزدیکانت خالی کن؛ در صورتی که واکنشت ناخودآگاه بوده است و بعدا دچار عذاب وجدان می شوی.
- نیازهای عاطفی
وقتی تمام روز را صرف برطرف کردن نیازهای عاطفی دیگران می کنی زمانی می رسد که خودت هم نیازمند دیگران می شوی. در زمانی که احساس بی کسی، غم و غصه و عصبانیت می کنی، دست کمک به سوی دیگران دراز نکنی فشارهای زیاد باعث می شود که به افسردگی و بی خوابی دچار شوی. لذا باید برای سبک کردن بار مسئولیت ها و درد دل کردن از دوستان صمیمی و خویشاوندان خود کمک بگیری.
- نیازهای معنوی
حتما ساعتی از روز را از های و هوی زندگی و مسئولیت  هایت مرخصی بگیر و با خدا صحبت کن.
- نیازهای ذهنی
 لازم است که روز خود را با انگیزه و ذوق و شوق شروع کنی، سعی کن در هر وضعیتی که هستی خواه خانه دار، محصل و یا شاغل، هر روز چیزی جدید یاد بگیری و کار روزمره ات را با عشق آغاز کن تا از انرژی حاصل نه تنها خودت بلکه دیگران همه بهره مند شوند.