تغذیه با شیر مادر با کاهش خطر بیماریهای دوران کودکی از جمله آسم، عفونت گوش، اسهال، بیماریهای تنفسی و التهاب دندان همچنین بهبود عملکرد سیستم ایمنی همراه است. مطالعه بر روی ۹۹ شیرخوار در کشور هلند نشان داد که نوزادان با تغذیه شیر مادر در سه ماهگی دارای توانمندی، عملکرد و فعالیت بیشتری نسبت به نوزادان با تغذیه شیر خشک هستند. تغذیه با شیر مادر با فرآیند تسریع در ساخت میلین در مغز همراه است. به صورتی که الگوهای مختلف رشد اولیه در مغز احتمالا مسیرهای متفاوتی را در مغز و رشد شناختی نوزادان تغذیه شده با شیر مادر ایجاد می کند که معمولا با رشد شناختی و عملکرد اجتماعی-احساسی بالا و مثبت مرتبط است. یافته های برخی مطالعات نشان می دهند که تغییرات فردی در پاسخ به اطلاعات عاطفی به طور سیستماتیک می تواند به شیردهی مرتبط باشد و ممکن است به عوامل درونزای سیستم اکسی توسین وابسته باشد. بنابراین ممکن است که عوامل درونزا (ژنتیکی) و خارجی (تغذیه با شیر مادر) که بر سیستم توسعه اکسی توسین تأثیر می گذارند حداقل بخشی از مسئولیت شکل دادن رشد اجتماعی-احساسی در کودکان را تشکیل دهند. اکسی توسین موجود در شیر مادر در کنار مکیدن، لمس و گرمی آغوش مادر از طریق افزایش گرایشهای مثبت (فعالیت) و کاهش گرایشهای منفی (محرومیت و اضطراب)، عملکرد اجتماعی و عاطفی نوزاد را تسهیل می کند. یافته های تحقیقات نشان می دهند که تغذیه با شیر مادر ممکن است برخی از مزایای روانی و اجتماعی برای مادر و نوزاد، همزمان با توسعه رفتار در این روابط را به همراه داشته باشد. مادرانی که شیرده هستند سطح پایین استرس و خلق منفی اما سطح بالاتری از دلبستگی مادری را گزارش کرده اند و به شکل مثبت تری تمایل بیشتر به درک احساسات و عواطف نوزاد خود نسبت به مادرانی داشتند که نوزادن آنان با شیر خشک تغذیه می شدند که همین عامل می تواند در گزارش مادران از خلق و خوی نوزادان مؤثر باشد.